Üniversite öğrencilerinin anne eli değenlerini sevdiği, özlem duydukları, yapımı sırasında hamurumsu kıvamının yine anne tarafından görülmeden aşırılıp yenmesi gereken yüce nimettir.
bir türlü ayarını tutturamadığım yiyecek. ne yapsam kabarmayıp beni çileden çıkarıyor. kendime "bir ıssız adam kadar olamadın" da dedirtmişliği vardır.
basit malzemelerle oluşturulabilen lezzetli yiyeek.
kek iyi yapabidiğim şeylerden olduğundan gelecekte kekçi, kek yapar, caker her neyse o olucam, starbuckstan neyim eksik, sıradan bir şeyi farklı kılmak...**
elma, ceviz ve tarçın üçlüsünden oluşanını görürsem kimsenin elimden kurtaramayacağı tatlı şey.
fırına koyduktan yarım saat kadar sonrasında evi saran o elma-tarçın kokusunun verdiği huzur da cabası tabi. evi yuva yapan en önemli detaylardan biridir kanımca.
nil karaibrahimgilin adı gibi tatlı şarkısı.
"ben de tarifi öğrenince, kalktım sana kek yaptım
ama sen bana kelek yaptın
olsun sana kek yaptım"
sözleri böyle değil ama olay böyle. bakınca bazı kızların böyle bir durumda bile böyle masumca şeyler söyleyip çekip gidebilmesi ne kadar zor.
benim her sene chiristmas zamani yasli ev sahibeme, yanina birde dandik bir hediye ekleyerek goturdugum sey. hatta az once de yine ayni amacla kakaolusundan yaptim. bu seneye kadar sahiden ise yaradi, öyle ki kirayi 3 senedir hic arttirmadi. tavsiye ederim ev sahibini sevin sevmeyin muhakkak deneyin.
