yıllardan 2004 eski sevgilimle el ele sapanca sahilinde, romantizmin doruklarındayız. Birden bire önümüze beyaz sevimli bir kedi çıkıverdi. Kız arkadaşımın ayaklarının etrafında dönmeye başladı.
Kız arkadaşım; ayyyy ne tatlıı şeysiiiiin seeeeen
diyerek eğilip kediyi okşadıktan sonra ayağa kalkmasıyla birlikte aynı hareketi yapmak isteyen ben ileriye doğru atıldım ve Elimi uzatmamla, bir miyavv sesi duydum ki sanki gök gürlüyordu. * o ara gözlerimi kapatmışım. Kız arkadaşımın çığlığı ve elimdeki acıyı hatırlıyorum. *gözlerimi açtığımda parmağımdaki boydan boya uzanan ciziğin değilde kız arkadaşımın yanında o masum, kıskanç canavarın karizmamda yarattığı çiziğin acısını hala unutamıyorum. *
işte o günden sonra kediye nankör diyen o ilk götoş arkadaşa katılmaya başladım. *
evin balkonundan girerek mutfaktaki şahsıma ait hayvansal gıdalarımı afiyetle mideye indirmişler ve bana su tabancası aldırıp , balkona her çıktığımda gördüğüm her kediyi " su tabancası " ile ıslatmama sebeb olmuşlardır. sevimli keratalar bırakın caydırıcı önlemi beni gördüklerin de duvar dibinde çaktırmadan geçmektedirler. girmeyin canım sizde balkondan allah allah.
muhtemelen bir şekilde yere düşürdüğü ciğeri o an insafa gelip kediye vermiş, sonradan da "lan aslında yıkanıp yenirdi o" diye düşünüp almaya kalkmış, karşılığında tırmık darbesinde "benimdi ama o, ben vermiştiiim, beni tırmaladııı" diye ağlamış bedbahttır.
güzelim mırlamaları, sevilme isteği, kıskançlığı, gamsızlığı ve yaradılışında olan zarafeti bünyesinde barındıran, birine tek zararı o minicik tırnaklarını batırmak ve derisini çizmek suretiyle küçük bir yara bahşetmek olabilecek olan kedilere nankör sıfatını bahsetmiş o ilk yavşak götelektir.
