artık ders çalışırken kitaplara gösterdiğin ilgiyi kıskanıp da çalıştığın kitabın üzerine oturacak, ağladığında pembe patileriyle gözlerini silecek, aşırı ilgiden korktuğunda koltuğun arkasına saklanacak, mutfağa gidip masanın üzerinde duran lahmacunu yiyecek o sevimli yaratığı bir daha görememektir. kedisi olmayansa işin dramatize edildiğini düşünür ama bilmez ki o şirin varlıkla 1 saat geçirmenin bile ölümünden sonraki 3 gün boyunca sizi ağlama krizine sokmaya yeteceğini.
sahtekar, ikiyüzlü,yalancı, sevgisiz insancıklarla dolu dünyada, sizi karşılıksız seven kedinin, insani perişan eden dönüşü olmayan gidişidir. *
(bkz: kediden nefret edebilecek kadar şerefsiz olmak)
ünlü bi veterinerlik fakültesinin kaldırımında kuyruğu kesilmiş etrafı kana bulanmış belliki can çekişerek ölmüş bir kediden bahsediliyorsa gerçekten iç parçalar. ~ ~
sokakta bir kedi bulursunuz hastadır. elır eve getirirsiniz çok pistir hem uyuzdurda. ellemek istemezsiniz bi süre pislik içindedir. ertesi gün veterinere götürürsünüz. aşıları yapılır. veteriner olduğunu söyleyen hatuna güvenilir tabi bu arada.
- yıkayabilir miyim? bir sorun olur mu?
* yok bir sorun olmaz yıkayabilirsin.
eve getirilir kedicik akşam üzeri yıkanır temizlenir. bitlerinden arındırılır. artık tertemizdir kucağınızdan inmez. gece ortadan kaybolur uyuyor diye ellemezsiniz. sabah kalkıp büyük bir hışımla evin içinde ararsınız. bulduğunuzda perişan haldedir. beslersiniz edersiniz ama baygın durumdadır. tekrar veterinere gidilir...
- enfeksiyon kapmış olabilir. keşke yıkamasaydınız.
der gerçek veteriner. ordaki kadını öldürmek istersiniz. kediyi veterinerde bırakıp eve dönersiniz çünkü yapacak bişey yoktur. telefon edersiniz bir süre sonra. bir değişiklik olmadığını öğrenirsiniz. bir gece geçer aradan. telefon edip durumu kontrol etmek istersiniz. ve hayvancığın öldüğünü öğrenirsiniz. gelin alın gömün derler birde üzerine.
sokak kedisidir, bıraksak zaten ölecekti orada muhtemelen. ama hayvanın sıcaklığını hissetmek ve benimsemek başka bir olgu. merhamet duygusunun fazla kaçırıldığı bünyelerde travma yaratıyor. zavallı küçüğüm şimdi buz kesmiştir...
işin ehli olmayan insanların talimat verme huylarından nefret ediyorum. yıkayabilirsin deme o zaman kardeşim. biz onu pisken bile severdik...
öğlen yemeğinden sonra bilgisayarın başında kafayı koyup iki dakka kestirirken gördüğüm rüyadır. ben ölmüşüm, sonra kediciğim kimsesiz kalmış, ne arkadaşlarım ne annemler sahip çıkmamış, veee sonunda o da ölüyor. levent kırcanın uykudan uyandığı gibi kan ter içinde kaldırdım kafayı vallahi sözlükçüm. allah bana uzun ömürler versin ki romeo ma bakayım.
insanın hayatta basına gelebilecek en iğrenç durumlardan birisidir. saatler once kucagında severken sıcak olan vucudu, anıden neden sogudu acaba dıye dusunur ınsan çaresizlikten...son bır umutla sallar silkeler insan belki gözlerini açarda her zamanki gibi muzurluklar yapar diye... ama nafiledir. gitmişir bir kere. işte o an anlar insan bu gece ve bundan sonrakı her gece artık odanın bir köşesinde yada evin kendisine ayrılmış mütevazi yerinde değilde, buz gibi toprağın altında yatacağını o masum arkadaşın...
kimse bilmezki o sıradan diye baktıkları toprağın altında bir sürü yaşanmışlık olduğunu...
canın yarısının orada olduğunu...
ölümünün yedinci yılında sevgili kedim goncik'i sevgi ve saygıyla anıyorum. ne günlerimiz geçti senle be goncik. huzur içinde uyu. zaten başka bi skim yapmıyordun yaşarken de.
hele onu o halde görmek daha çok acı verir insana. inanamazsınız önce ama gerçektir işte. ağlamaya başlarsınız, onunla geçirdiğiniz zamanlar gelir aklınıza. sonra sessizce gömersiniz bahçeye... bir daha geri gelmeyecektir. hayatta çok değer verdiğiniz birşeyi daha kaybetmişsinizdir. onuda unutmaya çalışırsınız tıpkı hayatınızdan çıkıp giden giden diğerleri gibi...
kisi icin zamanı durduran, kafasindaki kelimeleri alan, yapılacakları unutturan, cok acı veren olaydır. gözyaslari akıp durur, elden bir sey gelmez, 1 saat once balkonda kocaman gozleriyle sizi sevdiğini hissettirerek mutluluk vermiştir. 12 senedir yaptıgı gibi son kez o guzel gozleriyle bakmistir size "seni seviyorum hoscakal" der gibi. sonra salonun bir kosesinde hareketsiz gorursunuz "kızım neden ortada yattın kalksana ordan" dersiniz bu sefer boş bakıyordur... gitti. sefilce bilgisayarın başına geçip entry girersiniz, tırnaklarınızın arasındaki topraklara aldırış etmeden. "biraz daha sevseydim, birazcik daha kalsaydı benimle" gibi sözler gecer aklinizdan... gözlerinizi kapatır o guzel gozlerini hatirlarsınız, bundan sonra asla onları goremeyeceginizi bilmenizin verdigi korkunc hisle.
