havlamalarının sadece insanları korkutabileceğini anlamış, bi daha arkadaşları tarafından tüpçü felam kovalamaya çağrılmayacak, diğer mahallenin köpekleriyle yapılan kavgalarda köpekleri taşla kovalayan çocuk etrafta belirirse haber uçurması için erketeye bırakılacak köpek bu. ciddiyim. karizmayı dağıtmış, ezik hayvan da diyebiliriz bi yerde..
çok var böyle götünden korkan köpek. bakmayın siz, ortalığın .minakoyarcasına havladıklarına ya da uzaktan uzaktan adam korkutmaya çalıştıklarına.. yok lan bi numaraları bunların. zaten kediden korkan köpekten ne hayır gelir amina koyyim!
geçen, bizim mahallede, bi tanesine rast geldim. şerefsizi görsen tosun gibi olmuş çöpten beslene beslene. kurt köpeği kırmasıydı kuvvetle muhtemel.. zira görüntüsü o yöndeydi. normal zamanlarda olsa mahalleye sokmazdı ibine, havlaya havlaya.. ama o gün ilgilenmiyordu gelenle geçenle.
neyse..
yokuşun başında bunu görünce tırstım biraz, yavaşlattım adımlarımı.. ama anladım ki hedefi başka.. duvarın dibine doğru kilitlemiş bakışlarını, duruyor öylece. belli ki boş bi anını bekliyor karşısındakinin. "ne lan acep o?" diye biraz daha yürüyüp baktım. kediymiş duvarın dibindeki..
bizim kırma köpek, doğru an olduğunu düşünüp, havlaya havlaya saldırınca kediye "kiiuuuğğvvv! diye bi ses çıktı o hengamede. eneee! daha dün beni sokağa sokmayan ibine köpek nasıl kaçıyor yaldır yaldır. kedi tırmalayınca yüzünü, ulaşmış nirvanaya şerefsiz.. bir kaç defa "iuv, iuv, iuuv!" diye araba alarmı gibi ötüp, sokağın ucunda kayboldu..
kedi, mücadeleden galip çıkmanın mağrurluğuyla daha bi sert vurmaya başladı tabii çöpteki poşetlere. görsen, sanki panter kesildi ibiş.. öyle tribe girdi. yanından geçerken yan yan bakmalar felam..
bi ara "eve alıyım bu kahramanı bizim eve lan!" diye geçirdim aklımdan.. sonra içimdeki ses "yapma öle bişi, aklını sktiim!" diyince vazgeçtim.. ıslık çala çala yürümeye devam ettim.
