yer: deniz otobüsü bostancı durağı
başrol: kedi
yardımcı rol: ben
figüran: ido görevlisi
sahne 1: deniz otobüsü beklenen terminal ve insan kalabalığı. tüm bekleme koltukları dolu ve bir çok insan ayakta bekler vaziyette. Koltuklardan birinde bir kedi deniz otobüsünün gelmesini huşu içinde bekler gibi oturmakta.
sahne 2: ben en yakın arkadaşımı görmüş gibi kedinin yanında bitiyorum.
diyalog ya da monolog:
ben - ay sen deniz otobüsümü de beklermişsin, şirin şey seni
kedi - .....
ben - yerim seni yerim, kay da biraz yanına oturayım.
kedi - ( sen de adam mısın defol git bakışı )
ben - pardon görevli bey kedi oturmuş burda kovalar mısınız şunu hem pire geçicek koltuklaraağ
kadıköy'de bahariye - moda civarındaki kedilerin istisnasız hepsinin yüzündeki ifadedir. senden benden daha düzenli belenen bu hayvanlar artık kedigillerden kaplanı andıran boyutlara yaklaşmışlardır ve bir de sizi hiç iplemez o bakışı takındılar mı bunalımdaki insanı intihara sürükleme gücüne sahiptirler
(bkz: kedi kesme sebepleri)ki biliyorum sözlüklerde kediseverler insanseverlerden fazla ondan çok kötülenir şimdi bu ama dayanamıcam..zaten kendisi ihanetiyle meşhur bi hayvandır..sen o kadar al besle kendini doyuramıyoken git ona süt vs al sonra o gitsin başkasına hem de seni ezerek..
bazen cidden insanın asabını bozan hadisedir. kediler oturdukları yerden adeta bakışlarıyla yargılar, küçük ve önemsiz bir böcek gibi bakarlar adama. "ne yaptım ben sana be!?" tepkisi oluşur insanda. sahibine değil kölesine bakıyor sanki..
