1.5 senedir dışardan aldiğim bir kediye bakiyorum. Yazin evimizin terasında, çatisinda gezer, ortada tek apartman olduğumuz için başka apartmana atlama şansida yok o yüzden izin veriyordum. Yine boyle yazın saat akşam 9 gibi gezmeye saldim. insan gibidir 12 olmadan gelirdi eve ama bu sefer bekledik gelmemişti. Saat 1 oldu 2 oldu hala yok. Çatiya falan çiktik bakiyoruz yok hiçbiryerde. Kafayi yicektim o ara. Zaten uyuyamadim da o gece hep gelir diye bekledim. Daha sonra sabah oldu hala yoktu piyasada. 3. Katta oturuyorduk aşagı düşmesinden şüphelendim ve aşagi indim ölüsüyle karşilaşirsam ne yaparim ben diye düşünüyordum, sanirim kafayi yerdim çunku çok bağliyim kendisine. Daha sonra aşagi bir indim arabanin altina saklanmiş, korkmuşta baya.. Gorduğumde çok mutlu oldum zaten beni görünce hemen koştu yanima dudağinda hafif bir kanama olmuş. Eve götürdüm kanı falan sildim dudağini vurmuş sanirim. Sonrada uyudu birşeyi yoktu. Sadece uykusuz ve aç kalmiş haliyle. Bu olaydan sonra sokak kapisindan dişari adimini dahi pek atmiyor. Ve şuan beraber uzanıyoruz. Bizimki terastan düşmüş sanırım bilemiyorum, kaçmaz çünkü hem bize bağlı hemde kısırlaştırdık geçen sene. Eğer kisirlaştirma olmadıysa kediler kaçmaya çok meyillidir. Mart ayinda kedilerin en sık kaçtiği dönem zaten. Çok daha dikkatli olmak gerekir.
insanın kendisini neden mutlu değilmiş ki bu kedi diye sorgulayıp üzülmesine neden olan durumdur. Gerçekteyse hayvan sadece özgür olmak istemiştir hepsi bu..
2 gün için annemlere gittim. Salak ev arkadaşım daha dışarı adımını atmamış kedimin kaçtığını söyledi, apar topar kalkıp geldim . Sabah beri aramadığım yer kalmadı. Tüm cebeciyi tavaf ettim yok hayvan. Yer yarıldı içine girdi. Kafayı yememek elde değil. Nereye gider? Niye gider? Pencerede kedi görse kaçardı neyi merak etti çıktı anlamak çok zor.
