Allah kimseye yaşatmasın dediğim olay.
ömrümden ömür gitti resmen.
öncelikle ne kadar temkinli de olsanız kesinlikle camı pencereyi açık bırakmamak gerekiyormuş acı bir deneyimle öğrenmiş olduk.
ufaklığın ortalıkla olmadığını görünce evin içinde aramaya başladım ses seda yok ödül mamasının sesini duyunca hemen koşar gelir hala ses seda yok sonra mutfağın camının açık olduğunu fark ettim ama ihtimal de vermedim sonra acaba mı diye bir bakayım dedim aşagıda bir kalabalık! (ev 7. katta)
normalde inanilmaz panik biriyimdir,soğukkanlı olamam asla ama o an cüzdanımı alıp pijamayla aşağı indim inerken de veterinerimizi aradım hemen.
sarsmadan hayvan hastanesine götürmemi söyledi gece saat 12 olunca tek nöbetçi klinik orasıymış.
ağzı yüzü kan içindeydi arabanın altına girmiş deli gibi korkmuş yavaşça altıntan çekip kucağıma aldım komşulardan biri hemen bizi kliniğe götürdü.
hekime teslim ettikten sonra ben iptal tabii. hemen damar yolunu açtı ve yalnız olduğu için ona yardım etmem gerekiyordu beraber röntgen çeltik iç kanaması vardı,akciğerleri kan dolmuş.
hemen iç kanama için bir iğne yaptı,serum taktı önceliğimizin iç kanamayı durdurmak olduğunu söyledi. ama herşeye de hazırlıklı olmalıymışım ilk 72 saat çok riskliymiş.
2 3 saat orda bekledim sakinleşince yüzünü gözünü temizletti bana veterinere o halde bile saldırmaya kalktı sağolsun.
ertesi gün sabah aradım yoğun bakıma almışlar solunum depresyonu geçiriyormuş durumu kritik dediler. akşam hastaneye gittim daha iyi olduğunu ama mr çekmeleri gerektiğini kaburgasında ve omuriliğinde kırık olduğunu söylediler. mr 900 liraymış!
en son mr çektirmekten vazgeçtik korktuğumuz belirtiler yoktu çünkü kakasını çişini kuma yapıyordu. velhasıl 7. kattan düşmesine rağmen şimdi gayet iyi,kafes istiraheti verdiler 10 gün.
her gün içmesi gereken ilaçlar var. kırıklar için de kortizon tedavisi uygulanıyor. tabi bu süreçte inanılmaz nazlı oluyorlar,peşinde maymun oluyorsunuz kendini iyi hissetsin diye.
kesinlikle soğukkanlı olup en yakın kliniğe yetişirmek gerekiyor ve 3 gün boyunca onlara emanet edip beklemek gerekiyor. tabi tüm bunları yaşamamak için de camı pencereyi kapalı tutmak gerekiyor.
edit: nasıl bu kadar sevgisiz büyüdünüz anlamıyorum doğrusu. üzülmekten başka sizler için yapabileceğim şeyler olsa keşke.
geçmiş olsun diyen herkese de çok teşekkür ederim. iyi insanlar hep var olsun.
bizimde yaşamış olduğumuz böyle bir olayımız mevcut. yaşadıklarımız unutmuş afilli bir yürüyüş uyguluyor evin içinde, o gün bu gün peşinde nöbet tutuyoruz. hınzır kafası kızınca "bak yine kaçarım ha" bakışı bile atar hale geldi, durumumuzun farkında kendi konumunu yükseltti.
size ve yaramaza geçmiş olsun. aman dikkat eve dönünce daha bir özen gerekiyor.
benim kedim balkon demirlerinde victoria secret yapıyordu. aklım gidiyordu aklım. daha sonra babam tarafından sokağa atıldı. böyle sakındığım en iyi dostumu sokağa alışkın olmadığı için arabanın biri çarpmış kaçmış. sonra çöpe atmışlar. bunu yapan her kimse sadece bulmak istiyorum. bulacağım ve onu geldiği yere sokacağım. acımı hissetmemek için nefretime odaklanmış durumdayım. bu arada geçmiş olsun çok kötü bir şey.
caniko adında kedimiz 4.kattan düşüp ölmüştü.çok acı bir durum.
onun dışında emar 900 liraymıs çektirmekten vazgeçtik cümlesi beni bitirdi.paranin gideceğini gorunce 90 derece donmus arkadas.hakli da aslinda ama o kadar hayvan seversen madem karşılayacaksın o masrafı da.
Benim de başıma geldi. Pencerenin kolunu vura vura patisi ile açmış. Sesi çıkmayınca fark ettim. Yerde hiç kıpırdamadan yatıyordu. Kendimi kaybettim korkudan.Kedisi olmayana şaka gelir.
Geçen yaz bizim Megi' de 2. kattan gözlerimin önünde atlamış korkuyla ardından bakmama sebep olmuş, piskiyoloğumun çocukluğuma inmesine gerek kalmamıştır; Bana ne olduysa o an oldu amk.
6,5 kg.'lık haliyle bir yerini patlatmamasına da çok sevindim ayrıca, ehe. Sevinç, sevinç, sevinç.
9 haziranda, doğum günümde başımıza gelendir. az daha bana hediyemi veriyordu yaramaz.
yemek saatinde odaya koymamı istiyor bizimkiler. o akşamda koydum odaya çıktım.
cam açık sonuna kadar ama sinekliğimiz var. o sineklikte sıkı sıkıya bağlı kalorifer peteğine.
her neyse yemek yedik, doğum günü pastamı yedik sonra ben girdim artık odaya.
ararım ararım yok benim oğlan ortalıkta.
ilk entry sahibi arkadaşa benzer şekilde benim kediminde vitamin macunu gibi bi şeyi var. onun kutusunu sallayınca çıkar gelir.
salla allah salla, yok gelmiyor hayvan.
camlara bakıyoruz kapalılar, sineklikler kapalı.
ama kedi evde yok! en sonunda apartmana çıktım, belki kapı açık kalmıştırda çatıya çıkmıştır diye. elimde hala vitamin kutusu limon da limon diye bağrınıyorum apartmanda. indim en alt kata kadar. bi anda kafamı kapıya bi çevirdim benimki bakıyor bana oradan iki patisi üstüne kalkmış. açtım dış kapıyı hemen, sine sine girdi içeri. direkt kucakladım. titriyor ufaktan. korkmuş çünkü.
o öpmeye doyamadığım pembe patileri çamur olmuş hep. şükür ki sadece çamur bulaşmış o güzel patilere! üçüncü kattan beton zemine atlamışta ön sol patisinin incinmesi dışında hiçbir şey olmamış. hemen aradım bilgili bir ablamı sorular sordu işte yemek yedi mi, ağzında yüzünde kan var mı, bedeni sıcak mı soğuk mu gibi. neyse ki iştahı yerindeydi, hiçbir yerinde kan yoktu ve sıcaklığı her zamanki gibiydi. ama yürüken ön sol patisine basamıyordu işte. o gece ara ara kontrol ede ede sabah ettik bir şekilde. sabahta direkt veterinere, vınnn. biraz şişmişti patisi.
zorladığı için olmuş dedi veteriner. kontrol etti güzelce. iğne yaptı iki tane. teki doku ezilmeleri için, teki vitamin. çabuk toparlasın diyeydi vitamin herhalde. 4 tane de bana verdi. ben o akşam aradığım ablama yaptırdım onları. şimdi arada bir nazlanıyor patisi havada geziyor, canı istedi mi ceylan gibi sekiyor. ucuz atlattık. çok çok ucuz. verilmiş sadakamız varmış. pek inançlı biri değilim ama sokakta beslediğim hayvanların geri dönüşüymüş gibi hissediyorum oğluma hiçbir şey olmayışını.
artık ben odada yokken cam falan açılmıyor sineklik eskisinden de sıkı bağlı olsa bile. ve odamızın kapısı ben odada yokken hep açık. gözümüzün önünde duruyor limon efendi.
not: yazmayı unutmuşum, o bağladığım ipi gevşetip çıkmış camın dışına geri de girememiş. atlamakta bulmuş çareyi ve iki saat sokakta kalmış! onu almamı beklemiş kapının önünde resmen. iyi ki kaçmamış dediler bana, çünkü o anın korkusuyla şoka girip kaçabiliyorlarmış. şükür diyelim halimize. sağlamız ve birlikteyiz. bir de eskisinden daha uslu ve samimiyiz! evi o sokakta geçirdiği süreden sonra daha çok sevmeye başladı sanki. ve tabii bizi de.
Cidden kediler 4 ayak üstüne düşüyor. Dayımın Ankara kedisi Ekşi, evin içinde rahatça istediği yere girer çıkardı, yazları balkona kıvrılırdı. 9. Kattan aşağıya atlamış. 1 hafta falan bekleyip ümidi kestik bulamadık, yas falan derken bi gün kapının eşiğinde bembeyaz tüyleri kararmış Ekşi yanımıza geldi. Sesinden tanıdık. Bu vaka yetmedi birde bizim evde 5. Kattan atladı fakat hemen bulduk. Benim kedilerde köyde balkondan atlayıp atlayıp kapıya geliyorlardı. Eğleniyolardı heralde. Sasuk aşklarım benim.
