bir okan bayülgen tabiri olup her sokakta mutlaka bir tane denk gelinecek kadındır, hatta teyzedir. uzun etek giyer bu teyze, yaz-kış kahverengi hırkası üzerinde olur. ellerinde bir kap sütle kapı önüne çıkarlar, kedilerle müthiş iyi geçinirler. her ne hikmetse -istisnaları bir kenara koyarsak- bu teyzenin insan ilişkileri biraz tuhaf şekillenir; agresif olur ve aniden yüksek desibellere çıkabilir. -allah muhafaza- yanlışlıkla bir çöp dökme tartışmasına girilse senelerce her gördüğünde bir adama söylenip onun yaşama sevincini kalbinden çıkarıp alabilir. sarı tel süpürge elindedir her daim. evine kimse girmez, her köşeden fırlayan kediler onun adını deliye çıkarmıştır artık.
kah evinin kapısından kah penceresinden girip çıkan pis sokak kedileri, akşam olunca kadın yatağa uzanır uzanmaz etrafına toplanırlar. çöp ev haline gelen evin yaşlı sahibesiyse muhtemelen mikroplu tüylerin karaciğerine saplanması neticesinde kistten ölür.
her 40 yaş üstü hiç evlenmemiş kadının başına gelebilecek içler acısı bir tablodur.
insanlara nefretini kedi sevgisine çevirmiş, dünya amacı kedileri yaşatmak olmuş teyzelerdir.genelde şişman olurlar. yuttukları duyguları bastırmak için yemeye abananları vardır. bazıları var ki, kediyi ne kadar severse, insanlardan o kadar nefret eder, dünyadaki tüüm kötülüklerinin sebebinin insanlar olduğu gerçeğinin farkında olmanın yanında, bir bakışıyla bunu yüzüne vururlar insanın.
insanlara uzaklığım sebebiyle, zaman zaman korkutur bu teyzeler beni. kedi kadar gerçektir, kedi hayvanı var oldukça onlar da olacaktır.
köpekleri değil kedileri tercih eden deli kadındır. bir gün yalnız evinde tek başına öldüğünde kedilere kendi bedeniyle ziyafet sunacak olan kadındır.
evinin halılarına ayakkabısız basmaya gönlünüz elvermez, koltuğunda oturmayı da istemez o gönül zira o sokak kedileri gönlünce gezinmiştir büyük ihtimalle, belki sütünü içtikten sonra gelen çişiyle o yüzünü hiç yıkamamış sokak çocuğu kirinde desen yapmıştır diye.
işin geyiği bir yana zamanında böyle bir kadın tanıdım.
Kadın hem deli,
Hem kedili,
Hem devlet memuru idi.
Lojmanında onlarca kedi vardı kendisi başka bir yerde yaşıyordu. Defalarca konuştuk hayvanları bırak diye. Defalarca belediyeye gittik. Kokudan geçilmeyen bir ev haline gelmişti.
En son ben yüzümde maske elimde bir tornavida ile önce camını sonra sinekliğini açıp zemin kat evine girdim. Kedileri saldık salabildiğimiz kadar. Ama sonra baktık kediler bir yere gidemiyor dönüp dolaşıp karınlarının doyduğu o eve geri dönüyorlar. O zaman kedileri kendi haline bıraktık.
Çok sonra duydum ki belediye kedileri kurtarmış barınağa almış.
