her gördüğüm yerde üzerine atlayıp fütursuzca oynamak, bütün zamanımı ona vermek istediğim güzel varlık. hele bir de bir kaç aylık yalpalaya yalpalaya yürüyenleri yok mu, alıp kucağına biberonla besleyip, sevip sevip, hiç bir yere gitmesine izin vermiceksin.
tabi hiç bir yere gitmesine izin vermeyeceksin kısmı ancak teoride gerçekleştirilebilir. en ufak bir boşlukta hemen çevreyi keşfetmeye, oynayacak bir şeyler aramaya çıkıyorlar. ayrıca kedi özgür ruhludur efendim hiç bir yere kapamaya falan çalışmayın yazık hayvancağıza. bırakın özgürlüğünün keyfini çıkarsın.
ha bir de ev arkadaşınızın kedilerden nefret etmesinden dolayı bu minnoş yaratıkları evde besleyemiyorsanız bir süreden sonra herkesin kedisine sulanmaya başlıyorsunuz. sokup poşete kaçırcam birisini o olacak.
tabii özellikle eskişehir kedisi kadar cool bir hayvan görmedim. Sanki ben hayvanmışım gibi nefretle bakıyor şerefsizler. seveyim dedim "of sev hadi sev, az şurayı da sev, hadi hatrın kalmasın şurayı da sev, hop kaçtım ben" der gibi poposunu döndü gitti. gururum kırıldı ulan.
doğaları gereği. kedilere bahşedilmiş bir özellik. kediler gerek vücut yapıları, görünüşleri ve doğal davranışlarıyla ne yaparlarsa yapsınlar çok cool oluyorlar
Olm cool falan değiller lan. 4 yaşından beri (1983) kedi sahibiyim. 3 tanesi +10 yıl yaşadı. Yaklaşık 5-6 kedi evimden, yüzlercesi elimden geçti. Yani, ahkam kesebilir, fikir beyan edebilirim.
Dedik ya, cool değildirler. Bildiğin soytarı, maymun hatta cibiliyetsizdirler. Bazan öyle salaklıklar yaparlar ki, kendileri bile inanamaz. Bencil ve piçtir bu pezevenkler. Öyle yani.
Ha, nedir? Sevmiyor muyum? Dibine kadar. Ağzımın üstünde uyutuyorum resmen. Ama cool değiller aga.
