tanımımızı da yaptıktan sonra meseleye gelelim.
şimdi bu ibişler ilk yaşlarını doldurma dönemlerindeyken dişleri kaşınır.
bacağını ısırır, elini ısırır.
yavru ya bu, oyun ister, koşmak ister filan.
oraya buraya zıplar. kızarsın, tırnakları açar saldırır oyun oynuyorum ayağına.
sonra yorulur, acıkır. yanaşır hemen ibne, sırnaşır.
yemeği verene kadar miyavlar, o "bana kıyamazsın" bakışını atar.
sonra tam yemeği tabağına boşaltıcakken yemeğe saldırır.
la bir dur boşaltalım önce! yok amk sabır denen olay yok bunlarda.
böyle de yavşaktırlar ama iyidir yine, oynarken yarar insanı.
hele bir de evinizde balık ve kuş besliyorsanız o evden şenlik eksik olmaz.
Bir bucuk aydir birlikte yasadigim kedinin bana yaptigidir. Daha bugun ilk defa birden elimi uzatatip got zoruyla sevdim oksadim heralde artik bana alismistir dedim. kalktigim anda firladi ibne. biraz zaman gecti tekrar sevim dedim olesiye kaciyo benden pis. ama aksam hamburger yapip masaya oturdugumda yanima gelip en sirin halini takiniyo iki yuzlu pislik.
gerçek olan tecrübeyle sabit ikiyüzlülüktür. sevmem için atlar kucağıma, yarım saat hiç kıpırdamadan sevdiğimi hatırlarım, sıkılınca birf pençe darbesiyle zıplayıp gider kucağınızan. siz de mal gibi kalırsınız öyle.
