bir kaç ay önce işyerimin büyük bahçesine bir yavru kedi geldi. ürkek gözlerle beni izliyordu. baktım arka ayağının biri yarıya yakın kopmuş.hem acıdım hem üzüldüm, bu ayakla avlanamaz deyip beslemeye başladım. yaş mama, kuru mama, süt yoğurt derken bir iki hafta içinde nüfus altıya yediye çıktı. üç yavruya daha tamam dedim ama besinlerin kokusunu alan ve geliş saatimi öğrenen yetişkinler de geliyor, yavruların önünden çalıyor.yemek vermeyeyim giderler dedim ama olmadı. gitmiyorlar. her sabah ben inmeden arabaya doluşuyorlar. biri var ki hele, tüm yamyam, üzerime çıkıyor. ellerim bacaklarım tırmık yarasıyla doldu. fırsatını bulan iki kat çıkıp odama kadar geliyor. ahaliye rezil oluyorum. ne yapacağımı bilemiyorum. her an zıvanadan çıkabilirim.
