objektif olarak en sevimli yüze sahip olduğunu düşündüğüm hayvan.
kediyi sevmemek, kedilerden nefret etmek gibi olaylara saygım var (anlayamasam bile) ancak bunların kedilerin fiziksel görüntüsü ile ilgili olduğuna inanamıyorum, inandırabilecek bir argüman olduğunu da sanmıyorum.
sevmeyen kedinin hoyratlığını sevmez, çağrıldığında değil de kafasına estiğinde yanaşmasındaki s*klemezliğini sevmez, tüy dökmesini sevmez falan ve evet, bir noktaya kadar anlarım bunları. gelgelelim şu suratı, doğduğu günden beri beton duvarların arasında haftada bir çiğ etle beslenmiş ve kırbaçla terbiye edilmiş talihsiz ruhlar hariç herhangi bir insanın estetik algısının "çirkin" bulabileceğine ihtimal veremiyorum:
Başta evebeynler olmak üzere herkesin en azından bir defa sahiplenmesi gereken hayvan. Kişiye müthiş bir sorumluluk bilinci vermesinin yanında kötü günlerinde tam bir dert ortağı olabilirler. Özellikle çocuk sahibi olacaklar ya da olmak isteyenler için güzel bir ön alıştırma olur.
Efendim kedilerle ilgili çok yanlış bilinen bir durum var onu açıklamak istiyorum. Her kedi sahibi kedisinin kendisini sevdirmek için kendisine süründüğünü zanneder fekat bu yanlış bir zandır. Kedi bildiğiniz kendisini kaşıttırmak için yanınıza gelir, size sürünür, kur yapar. Siz de ay ne sevimli bana kendisini sevdirmek istiyor dersiniz. Evet.
Çocuk sahibi olmak isteyen her çiftin bakması gereken canlıdır. Kediler insana müthiş bir sorumluluk bilinci vermekte özellikle yavrular ayrı bir ilgi gerektiriyor. Kedi bakamayan kişi çocuk da bakamaz.
