köpek korkusunun aksine daha az kişinin yaşadığı, yaşamayanların bilemeyeceği korku. çünkü kediden korkmayan insanlar kediyi çok severler. ama biraz empati kuralım.
şimdi insanların çoğunluğunun korktuğu hayvan ömründe belki bir defa belki hiç görmediği garip hayvanlardır. yılan olabilir belki. yılanı televizyonda görünce iğrenir, çığlık atar, yemek yiyemez falan. ama birde kediden korkan insanları düşünün. sürekli hayatında en korktuğu canlıyı görmekte.
diğer bir sorun da kedinin büyük çoğunluk tarafından sevilmesi durumudur. herkes bu konu hakkında bir şey söyler;
-aman sende kediden de korkulur mu hiç.
-baksana şunun tatlılığına.
-aa cidden sen şimdi bundan mı korkuyorsun gibi.
kimse anlayamaz, inanamaz kediden korktuğuna. hatta değil elini sürmek görünce bile korktuğun bu hayvanı bi kere öp, sev tüm korkunu yenersin, hemen kedi beslemeye başlarsın diyenler bile olur.
sevelim tabii kedileri ama korkanlara da saygı gösterelim. belki o insanda çoğunluğun korktuğu örümcekleri sevebiliyor, öldürmemek için eline alıp dışarı atabiliyor. olmaz böyle şey demeyin. olur olur.
kimseyi inandıramadığınız korkudur. ''bu cüsseyle şu kediden nasıl korkarsın yaa'' gibi cümlelere maruz kalırsınız. nedense bu kişiler fareden, böcekten korkanlara saygıyla yaklaşır. bir de psikolog kesilenler olur etrafınızda. '' ya küçükken kediyle ilgili bi olay mı yaşadın? üzerine kedi mi atladı? '' gibi. yok babam yok. çocuklukta bişey yok halbuki. kendini bildin bileli korkuyorsun bu yaratıktan. * bahçeli hiç bir yerde oturamazsın. balık lokantaları kabusun olur. her çöp tenekesi senin için tehlikedir. sevgilinle gezerken mutlu mutlu ortamım büyüsü bozulmasın diye sadece ahhhaaa geldi görüyorum falan dersin. tabi seninle birlikte sevgilin de rezil olur. çünkü anlamsız çığlıklar atarsın kedinin sana yaklaştığını görünce. en önemli sınavlardan birine yetişmek zorundasındır. ve evinin önünde bir kedi görürsün. kedi güneşlenirken sen biri gelse ve şunu burdan uzaklaştırsa diye dua edersin. hülasa i kelam kötüdür. lütfen bu bu korkuyla yaşayanlara saygı duyunuz. sinir katsayınıza güveniyorsanız bu insanlarla yaşayınız. *
daha 5. sınıfa giden küçücük bir çocukken okulun bahçesinde arkadaşlarımla futbol oynarken duvarın üzerinde duran yavru kedinin yandan gelen falsolu topa zıplaması, benim de o topa kafa vurmamın ardından kedinin kafama düşmesi ve ensemi çizmesi akabinde de zaten iğneden korkan bendenizin bu iğrenç yaratıktan kuduz kapmış olabilme ihtimalim göz önünde bulundurularak 2 saat içerisinde 6 doz serum(kuduz aşısı önce verilen özel bir serum bölgesel uygulanıyor), 7 doz alerji testi ve 2 doz da kuduz aşısıyla beraber toplamda 15 iğne yiyip delik deşik olmam ve sonuç olarak bünyemde hasıl olandır. ayrıca bir kedinin gözlerinin içine bakmak bile bu korkuyla yüz yüze gelmeye yeter de artar.
sabahın köründe işe giderken, henüz tam anlamıyla açılmamış gözler ve "bu saatte işe mi gidilir lan" düşüncesi eşliğinde yolda önüne aniden "kıvvv" şeklinde atlayan kedi yüzündendir.
şerefsizin önde gidenidir bu kedi.
ödünüzü patlatmıştır. ağzına sıçılasıdır.
bugün yan taraftaki komşumuz anlattı. balık almış, bahçelerinde temizliyomuş. o sırada bahçeye siyah bi kedi gelmiş. gözlerini parlata parlata komşumuza bakmış. korkan hatun öylece kalakalmış ve bizim aç kedi koca balığı alıp hiçbir şey olmamışçasına normal bi şekilde, keyifli keyifli gidip bi güzel yemiş o koca balığı. bizimkiler de akşam aç kalmış. bi kışt diyemeyecek kadar korkmak ne ilginç yau. söz konusu yemekse, korkmamak lazım azizim. *
tam olarak korku sayılmaz ama bir ürkme mevcut olabilir bazı zamanlarda. ne zaman ne yapacağı tam belli olmayan bir hayvan gibi bu, gözler felfecir, içten pazarlıklı bi hayvan lan kedi. *
ağzıma sıçan korkudur efendim. şöyle anlatayım;
şimdi bu kedi hayranı milyonlarca arkadaşım arasında tek kediden nefret eden biri olarak, hem kedilerden hem kedi severlerden çekiyorum. o yetmiyormuş gibi, ikisi de birbirinden farksız bir zarar veriyor.
misal, arkadaşın evindesindir ve ev çatı katındadır. evet efenim, o terasa azim ve hırsla çıkıp, açık olan pencereden bula bula beni bulup bana "miiiiiiiiiiiiyyyyyyyv" diye bağıran çirkef, meymenetsiz kediye attığım çığlıklar, duyduğum kaşıntılar yetmiyormuş gibi, içerden koşa gelen "ayyyyyyyyy kedi mi vaar" "yaşasıın kediiiiii" "ayh minnoş aman sevelim." diyen akranlar veya daha büyük insanlar, ciddi ciddi o dakika sizi dışlar ve amınıza koyar orda.
sonuç olarak, çirkef kedi wins.
birçok kişide kedi korkusu değil şeytan korkusu gibi görülür. nedeni ise kedinin şeytanla özdeşleştirilmesi. o gece karandığında parlayan gözler, keskin bakışlar ve soğukkanlı tavırlar. korkmamak elde değil.
farkında olmadan gizliden gizliye sahip olduğum korku sanırım. rüyalarımda kedi tırmığı yediğim, kedilerden kaçtığım falan olmuştur çok. her şey bir gece bir kara kedinin çöpten aniden fırlamasıyla başladı...
işte o benim. sokak kedisi ya da evcil hiç fark etmez allah ın gücüne gitmesin ama nefret edıyorum ve tiksiniyorum üzerinde kedi resmi olan kıyafet takı toka gibi şeylere bile tahammülüm yok.
çöp atmaya çıkıldığında her adımda dahada artan korkudur. usulca yaklaşırsınız çöpe. önce küçük bir hamle yapıp kaçarsınız kedi çıksın diye, gelen giden yoktur "ulan bu sefer yok heralde" diyip çöpün kapağını hafifçe yukarı kaldırsınız. kenarda portakal kabuklarının hemen ardına gizlenmiş piç kurusu fırlayıverir dışarı. "ananı, kitabını sikeyim" türevi küfürler ederek eve doğru kaçarsınız.
