boyumuz aç insan doyurmaya yetmiyor diye eleştiriliyoruz.
aynı mantıkla, burada klavyeye vurarak harcayacağı zamana o insanlar için gönüllü çalışma yapabilecekken, bizi eleştirenler tarafından. buyur, alıkoyan nedir? burada zaman harcayacağına çalış çabala, dünya sağlık örgütüne falan gir, hem paranı al, hem millete yardım et amk.
ne tür bir bakış açısı, anlamlandırmıyorum.
sanırım bu bakış açısıyla bakanlar, prim derdinde olanlar. yani, noksandırlar biraz.
neleri noksan bilemem, ama noksandır.
insanlara yardım etmiyorsan hayvan sevemezsin kafası mıdır, nedir amk?
onlara inat kedi beslerim, kedi beslerim ve senelerdir kedi beslerim.
kedi insanı alır bu vs işini.
çünkü köpek besleyen, kendine koşulsuz itaat isteyen güvensiz kişidir. kedide bu yoktur. emir altına girmez.
sonra neden donuza ekliyoruz, aha bunlar yüzünden, bir tane daha eklendi şimdi amk.
kedi seven ve köpek seven insanların karşılaştırmasıdır. lakin ben her ikisini de çok seven bir hayvan insanı olarak, ankete katkıda bulunamayacağım maalesef.
Hayvanları genel olarak çok sevmeme karşın, kedi aşığı bir insanım. Bu versusa gelince, ikisinin de alan yönleri vardır.
Köpeği olan bir insan çok fedakarlık eder, mama saatini bilmelidir, köpeğiyle ilgilenmeli, yürüyüşe çıkarmalı, vakit ayırmalıdır. Ama kedide böyle bir şey yoktur.
Ama köpeği olan insan itaat bekler, yat diyince yatsın, getir diyince getirsin ister. Ama kedi insanı kedisiyle hayatını paylaşır, kedi kendinin efendisidir hatta sahibinin. Getir der getiririm ben mesela. Kedi insanı koltuklarından vazgeçmiştir, masa üstündeki biblolardan. Ancak kedi mırlamasının insan vücuduna sayısız faydası vardır, ömrU uzattığı söylenir.
Hem köpek, hem kedi deneyimi olan biri olarak ben bir kedi insanıyım ve kedi insanlarını severim. Kedimi severim. Sıpam benim.
