keşke, butun guzel düşlerimi bir bir yaşayabilseydim.
keşke, insaların yaralarına tek ilacın sevgi olduğunu anlatabilseydim
keşke, en çok ben sevseydim butun insanları.
keşke, kimseyi kırmadan, incitmeden yaşamanın bir yolu olsaydı.
bi karikatürde şöyle görmüştüm:
+ bundan sonra keşke yerine iyiki kullanacaksın. bu seni mutlu ve optimist bi insan yapacak.
- iyiki çok param olsaydı.
söylemeyi sevmediğim ve söylemediğim kelime, herkes hata yapar ve bu hatalar kişiye tecrubeler kazandırır zaman geri gelmeyeceğine göre ahlanıp vahlanmak keşkelerle zaman kaybetmek yerine yola devam etmek en akıllacısıdır.
en büyük pişmanlıklarımızla en büyük hatalarımızın keşisim noktasında duran şeylerdir. hani bir adım az atmış olsa o uçağa binmeyecekti ya hurley, öyle bir şey. dilenciye para vermek için dönmüş olmasa, prof olup karısı ile tanışamayacaktı ya ted, öyle bir şey.. yada bambaşka bir şeydir de ben bilmiyorumdur...
bu kelimeyi kullanmadan yaşamak hayatı ne kadar akıcı kılar bir deneyin görün.pişmanlık yok, geriye dönüş yok, kaçan fırsatlara üzülmek yok.
her zaman ne oldum değil ne olacağım demek gerçekten güzel.
her şey sona erdiğinde bütün konuşmalardan ve yapılanlardan ve yapılamayanlardan geriye kalacak olan tek içleniş.
ne kadar çok keşke diyorsan, o kadar çok kendini bileklerine çekersin ama en çok sessiz sessiz iç geçirenlerdir, keşkelerini kendinde saklayarak kendi içindeki vadilerde hiç susmamacasına tekrar tekrar keşkeler büyütenlerdir benliğinin katili.
keşke bu yazı derdimize derman olabilseydi.
keşke bu yazıda anlatılamayanı anlatabilseydim.
keşke bu yazı bütün yaralarını örtebilseydi. keşke bu yazıyı okurken gülebilseydin. keşke bu yazıyı okurken kendini kaybedip hiç düşünmediğin şeyleri düşünebilseydin.
keşke bu yazıyı yazarken ölebilseydim. evreni birbirine katabilseydim. bir rüzgar koparabilseydim.
bir aşk değil, keşkeyiz altı üstü. hep sandırılan keşkeler hayatımız.
keşke bir fırtınanın tam ortasına düşebilseydik şimdi. üstümüz başımız bulut tanesi..
insanin soylemekten nefret ettigi ama bi o kadar da soylemek zorunda kaldigi kelimedir.
zira insaniz ve hata yapiyoruz ve pisman oluyoruz ve hep "keske.!" diyoruz, "bi dahaki sefere.." diyoruz..
boğulsam da karanlığında hasretin
alıştım gözlerine tutsaklığa...
sen öyle bir yerdesin ki;
yokluğun ayaz oldu gelemedin,
varlığın da oldu geçemedin...
kordu gidişin ciğerimde
günleri saydım saydım bitmedi
hani sayılı gün geçerdi...
ne gözümde bir iz var şimdi
ne de seni bekleyen ben...
gel dersen gelirdim
ama sen 'sev' dedin
ben de sevdim...
keşke dedim ya
sanki biraz geç kaldım...
anı boktanlaştıran, böyle sikindirik ötesi bir kelime daha olmasa gerek. esrik bir haldeyken eline düşmeye gör , yaşadığına pişman eder insanı. bir de eğerle yoğurursan, dilini kesip atasın gelir, bir daha kullanmamak adına. o zamanda beynimi çıkarsaydım yerinden düşüncesiyle titrer yüreğin, düşünemesem hiçbir şey diye.
hayatta çoğu kez dile getirdiğimiz sözcük. keşkeler çoğaldıkça hayattan soğuyorsun, yaşama isteğin elinden alınıyor ve diyorsun ki "lan keşke babam prezervatif kullansaydı da doğmasaydım!" ve yeni yine yeniden keşkeyi kullanıyorsun. evet.
