yine kaşlarımı koparmayı sıklaştırmaya başladım, anlaşılan yine garip bir sürecin eşiğindeyim. bu hayır mı olur şer mi olur bilemiyorum. bu konuyla ilgili bir psikolog ile görüşmüştüm mail yoluyla, psikolojik süreç ya başlarken kendini gösterirmiş bu eylem ya da biterken, kliniğe gitmem gerektiğinden bahsetmişti. uzun süre bunun üzerine düşündüğümde de ister istemez buna sebep olduğumu bu yüzden de kendimi bunu düşünmekten alıkoymam gerektiğini söylemişti. ama düşüncelerimi yönlendirmede şu sıra biraz sıkıntı çekiyorum. haliyle kaşlarımı yolmak benim için işten bile değil, aynı sigara içmek gibi bu, zararlı olduğunu biliyorsun ama yine de içiyorsun. kaşımın seyreldiğini aynaya baktığımda sinirleneceğimi bilsem dahi bu içgüdüye engel olamıyorum ahmak gibi.
düzenli aralıklarla gerçekleşiyorsa, bu hastalıktır.
(bkz: trikotilomani)
bu kavram aslında saç yolmak ile bağdaşsa da hastalığın içerisinde, saç, kaş, kirpik gibi yüzdeki kılları yolmayı barındıran psikolojik bir rahatsızlığın genel adıdır.
birey genelde yalnız hissettiğinde, yalnız kaldığında bunu gerçekleştirir. ciddi ve görünür şekilde seyrelmelere de sebebiyet verecektir.
