Film çekmek isteyen bir genç, oğlunu eczacılık okuyo sanan bir baba, rejisör olmak isteyen oğluna destek çıkan bir anne. Film çekmek isteyen genç film çekmek için ankara'dan izin alması gerekiyor (babasının eczacı dükkanı açsın diye hipotek ettirdiği evin parasıyla filmi çekıyor tabi) ama burdaki müzeyyen adlı katı devlet memuru karakteri izni vermiyor. Film çekilirken izin alınamaz diyerek, bu arada hipotek olan ev için haciz de geliyor ve baba bu anda kendini vuruyor. O memur karakter de bu genc hakkında savcılığa dılekce gönderiyor , cenaze anında genc de polısler tarafından alıkoyularak hapse atılıyor. 4 sene hapisten sonra , bu defa ankara'daki o bınaya bır caycı olarak gırıyor, müzeyyen'ın köylüsu oldugunu falan soyluyor. Kendıne yakınlastırıyor, bu arada da kendı odasında muzeyyen hakkında savcılık beyanı falan hazırlıyor, ve memur acığa alındıktan sonra onu eve çağırıyor ve unutulmaz bir ders veriyor...
Bir kağıtın nelere mâlolduğunu, aileyi yıktığını, o zamanki totaliter yönetim ve memurları, kanunların çelişkisini , yani 80'leri müthiş bir şekilde özetleyen bir film.
"her yasak, kendi isyancısını yaratır. "
"isterse bir kağıt bir bireyin, bir ailenin, bir toplumun kafasını uçurur. Devletin kağıdının yüzü en keskin kılıçtan daha keskindir. "
" - bu iğne beni ne kadar yaşatacak?
* şu an için hayat ikimiz için de aynı , ikimiz de yaşıyoruz, ikimizin de ne kadar yaşayacağı belli değil. "
kâğıt, hamur haline getirilmiş, çeşitli nebati maddelerden yapılan, üzerine yazı yazılan, ince, kuru yapraktır.
ince bitki liflerinin keçeleşmesi ile meydana gelen bugünkü kağıdın ilk olarak m.s. 1. yüzyılda çin'de yapıldığı sanılmaktadır.
insanoğlunun hayatının bir parçası olan yazı, daha önceleri, düz konik, taş ve ağaç gövdeleri ile killi topraktan yapılmış yazı levhaları üzerine yazılmaktaydı.
boş bir film. kağıtların gereksiz olduğunu düşünen bir yapımcı- senarist, kimliğinin kağıttan olduğunu unutmuş, kişisel benliğinin o kağıtla dik durduğunu anımsayamamış sanırım. ayrıca herkes için özgürlük demişler de, bu ülkede 8 şehirli bir devlet olsa, çoğu topraklarda yeni türemiş, işgal edilmiş olsa çok daha mı iyi? he tamam dediğiniz oldu yasalara uymadık. ülke falan elde edildi. 8 şehri kalmış devlete de kağıt kağıt dersin, onu da yıkarsın.
özet: terörizme en güzel örnek film olmuş, sinan çetin'e de çok yakışmış.
çok sağlam bir konusu olan, oyunculuğuyla, senaryosuyla kendini tamamlamış teknik yönden de hiçbir şekilde eksiği olmayan bir türk filmidir.
sıkılmadan izlenen, anlaşıldığı takdirde iz bırakabilecek bir yapıttır.
lakin, filmin finalinde gösterilen görüntülerde küba, ruanda, iran, bosna gibi bölgelerdeki katliamlarla istiklal mahkemelrinin bir tutulması beni üzmüştür.
--spoiler--
+ bugün benim kurtuluş günüm
- ne kurtuluşu?
+ hani olur ya sivasın kurtuluşu, erzurumun kurtuluşu. sadece şehirler özgürleşmez müzeyyyen. insanlar da özgürleşir.
--spoiler--
HER gün onlarca davetiye ulaşır bizim Muhaberat Servisi'ne...
Zarf tomarlarını elime tutuşturduklarında içimi hep bir hüzün kaplar.
Zira her zarfın, her sayfanın bir ağaç yaprağına mâl olduğunu bilirim; içim acır.
Ama dün elime geçen davetiyeye nasıl sevindim bilemezsiniz.
Yapı endüstrisindeki son buluşların tanıtılacağı Material Connexion istanbul'un açılış davetiyesiydi.
Üzerinde kocaman harflerle 'Bu kağıt eskiden bir taştı' yazıyordu.
Davetiye ile birlikte bir de taş gönderilmişti...
Meğer taştan kağıt üretme teknolojisi ile hazırlanmış. Yani görünen o ki, artık kağıda ulaşmak için ormanları heba etmeyeceğiz.
Bu yöntemin maliyeti konusunda herhangi bir bilgim yok.
Bunu 4 Ekim'de Fulya'daki Yapı Endüstri Merkezi'nde düzenlenecek açılış partisine gittiğimde öğreneceğim.
Ama taştan üretilen kağıdın,geleneksel kağıda oranla yüzde 50 daha az enerjiyle üretildiğini, anti- toksin olduğunu (zehirsiz), yırtılmadığını, doğada 6-9 ay arasında kolayca çözünebildiğini, katlanabilir, kesilebilir, kokusuz, su geçirmez, mikrodalgaya girebilir ve geri dönüştürülebilir olduğunu öğrendim.
Yaşasın bilim insanları...
Mecazi anlamıyla söylemiyorum, yakında ekmeğimizi de taştan çıkaracaklar, biliyorum...
bir film cesur mesajlar veriyor diye illa ki güzel bir film olmaz. mesaj mı arıyorsun, al sana levent kırca sikeci o zaman! mesajın doğrudan insanın gözünün içine sokarcasına verirsen sinemaya, filme, hikayeye ne gerek var amonyum! biri çıksın vermek istediğin mesajı suratımıza doğrudan okusun "kağıttan". bu film biraz böyle olmuş, hikaye ve kurgu çok zayıf. mesaj ön plana çıkarılmış fakat hikaye zayıf olduğu için mesajı konusunda da ikna edemiyor seyirciyi.
çok sağlam bir sinan çetin filmi. başrollerinde öner erkan ve asuman dabak yer almatadır. sadece türkiye için değil tüm dünya için yapılmış bireleştiri filmidir. kağıt parçalarının insanların hayatını karartışını anlatır.
Hazırlanışı:
hammaddesi olan ağaçlar paldur küldür kesilip kütük haline getirilir. kütük halindeki ağaçların kabuğu, iç kısma zarar verilmeden soyulur.
bu işlem, ağacı, suyun içinde gevşek lifler haline getirir. kabuğu soyulan kütükler önce küçük parçalara ayrılır. daha sonra bir öğütücünün içinde kimyasal maddelerle karıştırılır. bu sayede, ağaçta lifleri birarada tutan bir madde olan lignin çözülür. bu aşamada son olarak hamur beyazlatılır. hamur mixere girer. burada hamura, kağıdın kalitesini artıran maddeler de eklenir. bu ek maddeler, çin kireci gibi beyaz dolgu maddeleri, suya dayanıklılık için kullanılan maddeler ve renk pigmentleri olabilir. karıştırıcı, lifleri pürüzsüz bir hamur haline getirir. bir güzel yoğrulur. sıvı haldeki hamur depolandığı yerden, sıkı bir tel örgü şeklindeki yürüyen bir bendin üzerine dökülür. bu işlem hamuru sudan arındırmak içindir. suyun daha etkili alınabilmesi için soğurma işlemi de yapılır. suyu belli bir miktarda alınan hamur, bir silindir tarafından sıkıştırılır. ek silindirler hamuru sıkıştırma işlemine devam ederler. bu işlem sonunda hamur sudan arınır ve iyice düzleşir. ağsı haldeki hamur, sıcak silindirlerin arasından geçirilerek iyice kurutulur. son olarak, hamur, sayfalar halinde kesilmeden önce kalan pürüzlerin giderildiği bir aşamadan geçer. ince ince kesilir ve servise hazırdır.
büyük çoğunluğu alıntıdır.
devletin getirileriyle götürdükleri arasında kişinin karşılaştırmalar yapmasına neden olacak 90 dakikalık sinan çetin filmi. bizi koruyan bu büyük devletlerin gücünden bizi kim koruyor? sorusunu tekrar akıllara getirmiştir. devlet olmasa herkes birbirini öldürürdü diyenlere, devlet olduğunda da yasal olarak nasıl öldürüldüğünü gösteren filmdir.
sinan çetin tarafından hem senaryosu yazılmış hem de yönetilmiş 2011 yılı yapımı bir film. alttan çekilmiş açılar, yakın plan yüz çekimlerinde kullanılan psikolojik deformasyonlar, ve sinan çetin'in vazgeçemediği dantellerle tam bir sinan çetin klasiğidir. konusuna gelince;
70'li yılların toplumsal ortamında Gümrük muhafaza müdürlüğünde memur olan mehdi bey oğlunun eczacılık fakültesinde okuduğunu sanmaktadır. oğlu emrah ise eczacane açmak şöyle dursun esamesini bile anmamakta ve toplumsal içerikli bir film çekmektedir. Emrah çeşitli güçlüklere rağmen filme başlar ama ilk filmi olduğu için devletle bazı idari sorunlar yaşamaktadır...
bana kalırsa iletmek istediği mesajı vermeyi başaran bir yapım olmuştur. Yalnız color correction'da biraz sorun yaşanmıştır. Bir iki de ufak tefek detaylar atlanmış. Misal andımız okunurken yaşı 30-35 olanlar hatırlayacaktır, eski değil yeni andımız okunmaktadır. film yetmişli yıllarda geçtiğine göre andımızın da eski olması gerekmektedir. Öte yandan mehdi bey intihar ederken elinde gıcır gıcır bir 14'lü bulunmaktadır. O dönem bir gümrük muhafaza memurunun eski bir kırıkkalesi olmalıydı. Bir de sonlardaki yangın sahnesinde green box çekimlerde ufak tefek keyleme sorunları var. önden after fx'te dumanlar filan verilmiş ama yapay kaçmış.
kim ne derse desin sosyal bir olguya değindiği için yıllar sonra bile izlenebilecek bir filmdir. fakat aklıma takılan neden böylesine basit çekimler olmuş, sanki televizyon dizisi gibiydi. estetikten uzak, soğuk bir görüntü vardı ekranda. kafama takılan bazı şeylerde var ama insanı sırf konuya yönlendirdiğinden sorgulayamıyorsun bile.
filmi izleyen bir birey olarak ilk aklıma gelen ismet inönü nün fotoğraflarının çokça kullanıldığıdır..
neden öyle bir tercih yapılmıştır bilemiyorum, yanılmıyorsam devlet dairesinde bile ismet inönü portresi bulunmaktaydı ki yıl 1970 lerdi.. sormak gerekir 1970ler türkiye sinde devlet dairelerinde ismet inönü portresi bulunduğunu nereden uydurdunuz..
filmdeki eleştirel yaklaşım insanın gözüne gözüne sokulmaktadır.
farklı bir film izlemek isteyenler izleyebilirler.
