Bıkılmış bir yaşam. Her gün hiçbir şeyin düzelmeyeceğini bildiğin halde boş umutlarla güne başlamak. Herşeyin sürekli ama sürekli kendini tekrarlaması.
Valla bazen tek kelime bile yetiyor insanı acıtmaya.
Gerektiğinde karnını doyurmaya , gerektiğinde hayata küstürmeye , gerektiğinde de elini kolunu bağlamaya. Tek kelime yetiyor.
sizin de aynı hisse kapıldığınız oluyor mu bilmiyorum
insanların benden sıkıldığını farkediyorum, benim için emek harcamadıklarını.Onlar için uğraşmaya değmeyecek biriyim.zaten onlara sevgi besliyorsam içimde devamlı onlarla etkileşimde bulunmaya çalışıyorum.
onlar beni hafife alıyorlar ve bu beni kağıt kesiğinden daha çok acıtıyor.
