hakan ile eşanlamlı sözcüktür. köken olarak da aslında aynı sözden gelirler. ingilizce ve diğer batı dillerinde khaqandır bu sözcük.
türkçe'deki değişimle ilgilidir bu. -kh- sesi zamanla ya yumuşayarak h'ye ya da sertleşerek k'ya dönmüştür. q ise anadolu'da ğ'ye dönmüştür. azerbaycan'da hâlâ khaqan yazılır.
Eski Türkler baba yönünden Kağan oğlu olanlara "Tigin", ana yönünden Kağan oğlu olanlara da "inal" derlerdi. Bir prensin Kağan olması için; hem Tigin, hemde inal olması gerekliydi.
Kaynak: Mert Açıkgöz, Büyük Türk Milleti, Ankara 2012, s.193 *
Kağan veya kaan, Moğol ve Türk devletlerinde hükümdarlar tarafından kullanılan unvanlardan birisi ve göreceli olarak en eskilerindendir. Avarlar döneminden beri Türk devlet kültürü "kağan" sözcüğünü barındırmaktadır. Bu bağlamda "kağan",
Tanhu , Hakan , Bey , Toktamış , Giray gibi Türkçe bir sözcük olup Türk devletleri için ayırt edici bir özellik de oluşturur. Kağanın eşine ise kağatun denilir.
