bir takım küfürlü ayıplı şeyler işte. hoş değil.
ama kişiye de hak vermek lazım. yüz metre öteden durağa yanaşmış otobüsü görüyor. hayııır yaaağğğ edalarıyla koşuyor, uğruna saçı başı dağıtıyor ama sonuç hüsran. sonrasında kaçan otobüsün şöförü dikiz aynasından nanik yapıyor falan filan. ve yıkılan hayaller. ardından acaip şekilde başlayan bazı küfürlü cümleler sarfedilir. sonra bir süre şaşkın bir şekilde yumruk yemiş gibi öylece kalakalır kurban. etrafındaki herkesin ona bir ezik muamelesi yaptığını düşündüğünden bir süre durağa gidemez. en sonunda başı önde tıpış tıpış siner durakta bir köşeye. acı kalbe gömülür ve yaşam yeniden başlar
bu durum genelde uzaktan otobusu görüp, amannn siktir et yetişemem zaten teziyle desteklendikten sonra adımları yavaş yavaş hızlandırıp, otobuse yaklaştıkça acaba yakalar mıyım lan? fikrinin akla düşmesiyle başlar.
ardından iyice hızlanıp kapının yüzünüze kapanmasıyla, iç sesin, o kadar düşüneceğine koşsan yetişirdin zerzenişi ile devam eder.
hay si... diye devam edecek iken duraktaki diğer bekleyenlerin farkedilmesi ile de biten söz öbekleridir.
hep aynı şeyi soylerim, annin amna kadar git orspunun evladı. devam ederim sovmeye ve sonlara doğru yeni otobüs gelir tam sigara yaktığımda, yüzümde gülümseme içimden devam ederim sovmeye.
