kız kaçar,erkek kovalarr..
devran döner;
erkek kaçar,kız kovalar..
devran yine döner;
kız kaçar,erkek kovalarrr.... bu böyle sürüp giderrrr!
(bkz: kendimden biliyorum)
her aşk hikayesinde geçen can alıcı cümle. aşıksındır, deli gibi seviyorsundur ama bunu istediğin gibi göstermekten çekiniyorsundur. elini mi tutacaksın? yok! sıcacık sarılmak mı istiyorsun? hayır hayır tut kendini!, haykırırcasına " seni seviyorum." mu demek istiyorsun? sakın ha, böyle bir şey dersen bitersin!
gözlerine bakma ki mutlu olduğunu anlamasın. az konuş ki gizli bir şeyler kalsın, daha çok meraklansın. telefonla aradığında hemen açma, uzun uzun arasın seni. ilk arayan sen değil o olsun, aramıyorsa da atlama hemen onun aramasını bekle. canım deme, cicim deme, heyecanlanma, duygulanma, sevinme, saçmalama, kısa konuş...bık bık bık bık bık ve daha birçok şey! neyi belletiyorsunuz siz ya!
anlamıyorum cidden. kaç ulan, kaç! sevdiğin için kaç ki değerin daha çok bilinsin. seni el üstünde tutsun sevdiğin. hiçbir şey yaşama emi. mutluluğu yaşama, için kıpraşmasın, duygusuz soğuk bir heykel parçasına dönüş. olacak iş mi bu şimdi? ne anlarlar bu kaçanlar hiç anlamam. neden sevenler sevdiğinin değerini yanlarındayken, gözlerinin içine sevgiyle bakarken bilmezler de onu kaybettiklerinde anlarlar ki? seviyorsan sen de söyle, sen de! hissettirin birbirinize yahu. bundan daha güzeli ne olabilir ki? sen aradın ben aramadım, sen şunu dedin ben bunu dedim olaylarına neden girilir ki? zaten her şey şu sözcükte bitiyor ya"sen!" direkt olarak karşıdakini hedef alıyor. hiç yargılamadan, acımasızca ona yöneliyor. işte ondan sonra başlıyor kopuşlar. kaçmalar, kovalamacalar, tripler...vs.vs.
anlamıyorum, cidden anlamıyorum. mantıklı bir yönü varsa eğer çıkıp birileri bana da anlatsın lütfen.
bu ne biçim densizliktir, kendini bilmezliktir anlayan beri gelsin demeye sebebiyet veren söz. yurdum insanı bir öğrenmiş kaç ki kovalasın, göster ama elletme kıymete binersin, bik bik, vs. ben sevdiğim insandan kaçacaksam ne diye onunla birlikte olayım ki? o benden kaçacaksa benim onunla ne işim olur ki? yok canlar ben bu mantığı(!) anlamış değilim. ne sen benim paydama gel ne ben senin paydana geleyim, birlikte bizim olan yeni bir payda yaratalım. bu değil midir sevgide aslolan? bazen öyle zorlu birine tutuluyoruz ki sevdiğini bildiğimiz halde ona doğru bir adım attıkça egosu tavana vuruyor, o sıska bedenine inat götü kalkıyor, 2 adım kaçıyor. mutlu etmek için çırpın dur ondan sonra. küçük şeylerden mutlu olmayı, zevk almayı bilmeyen, hayatında görüp görebileceği tek kuyruklu yıldız olmanıza ve bunu bilmesine rağmen burnu bir büyüyor ki sanırsınız hint kumaşı. sevginizden güç alarak mücadele edersiniz bu noktadan sonra galibiyeti sabırla elde edeceğinizi bilirsiniz. amma velakin bizde insanız yorulmaya başlıyoruz bir süre sonra. kovalamak ne kelime, görecek gözümüz kalmamaya başlıyor. herhangi biri olup çıkıveriyor. sonra egosu tavan yapan sevgili eski olmamak için canla başla mücadele ediyor, sonradan eklenmiş kuyruk misali sizinle dolaşıp duruyor ama ne fayda? gönül ona kıymet verene gidiyor.
