hep dalga gecmisti hastaligiyla, upuzun saclari artik olmadigi halde sahneye bile cikmisti. saka yaptim demesini bekledik hep...olmadi...
adam gibi adamdi. reina cikislarinda objektiflerden yalandan kacmaya calisirken degil, istiklal'in ara sokaklarinda gorulurdu, kirk yillik dostu gibi sarilirdi herkese. halktan birisi olmaya calismadi, o zaten sendi bendi.
tabulari yikti, denenmemis bir tarzla milyonlara kulturunu tanitti.
ama cok erken gitti be. niye iyiler bu kadar erken olur ki? yarida kaldi horon be...
cinayete kurban gitmiştir. kendisi sadece bu katliamda ölen bir kişidir. cinayeti ise ben gördüm, nicemiz gördü. cinayet şu şekilde işlendi;
görüntü de iki adam oturmuş çay içiyor. kameralar falan var. gevrek gevrek gülüp kameralara "bakın biz içiyoruz da ölüyor muyuz ehehe?" diyorlar. ve sonra kazımlar ve koyuncular öldü.
hepsi öldüler. biz izledik, ağladık sonra.
türkiyenin yetiştirmiş olduğu en kaliteli,en delikanlı,en gerçekci sanatçı.tam bir karadeniz insanı olan artvin de doğmuş,büyümüş,ölümü ile tüm karadenizi ve türkiyeyi hüzüne boğmuş kişi. http://www.kazimkoyuncu.com
(bkz: unutulmayanlar)
ölümüyle birçoğunu gözyaşına boğmuş laz rock müziğinin kurucusudur. ayrıca tabutumu bordo mavi bayrağa sarın diye vasiyet ederek bütün trabzonspor taraftarının ciğerlerini parçalamıştır. sen da koyverdun gittun ya kazım, mekanun cennet olsun...
'Şarkılar politikadan, kurumlardan, sistemden daha güçlüdür. Hayatın sonuna kadar kalabilirler, temizdirler ve birçok güzel şeye sebep olabilirler. iktidarlar, sistemler yıkılabilir, devirler değişebilir, şimdi dünyayı yönetenler kısa bir süre sonra üstelik bütün kötülüklerine rağmen unutulabilirler..'
kazım koyuncu - 26 temmuz 2004
*
onu aramızdan fiziken kaybedişimizin 6. yılında saygıyla anıyor, allah'tan rahmet diliyorum..
Bu arada; hiç başımızdan eksik olmayan gökyüzüne, günün karanlık saatlerine, ara sıra kopsa da fırtınalara, bir gün boğulacağımız denizlere, eski günlere, neler olacağını bilmesek de geleceğe, kötülüklerle dolu olsa bile tarihe, tarihin akışını düze çıkarmaya çalışan tüm güzel yüzlü çocuklara, Donkişotlar 'a, ateş hırsızlarına, Ernesto "Ç´e" Guevara'ya, yollara-yolculuklara, sevgililere, sevişmelere, sadece düşleyebildiğimiz olamamazlıklara, üşürken ısınmalara, her şeyden sıcak annelere, babalara ve tadını bütün bunlardan alan şarkılara kendi sıcaklığımızı gönderiyoruz. Kötü şeyler gördük. Savaşlar, katliamlar, ölen-öldürülen çocuklar gördük. Kendi dilini, kendi kültürünü, kendisini kaybeden insanlar, topluluklar gördük. Yanan köyler, kentler, ormanlar, hayvanlar gördük. Yoksul insanlar, ağlayan anneler, babalar, her gün bile bile sokaklarda ölüme koşan tinerci çocuklar gördük. Biz de öldük. Ama her şeye rağmen bu yeryüzünde şarkılar söyledik. Teşekkürler dünya.
diyen kazım abimm nerelere gittin çok mu geç tanıdım ben seni,sen mi erken gittinn?
1972 hopa doğumlu olup 2005 yılında aramızdan ayrılmıştır.Oda öldükten sonra değerlenen sanatçılar arasına girmiştir.çernobil vakası sonrası kansere yakalandığından şüphe edilmektedir.ancak ne çare.yıllarca müzikle uraş didin adın fazla duyulmasın,sonra gün gelsin bir diziye müzik yapasın,sonra kanser olduğun anlaşılsın bunun üzerine tüm türkiyenin tanıdığı bir insan olasın.belki oda buna isyan etti erkenden çekti gitti aramızdan...
ölümünden önce adını bile duymadığım,ancak cenazesini gördüğüm zaman oturup ağladığım,nasıl ben bu adamı tanımam diye hayıflandığım ve şarkılarını severek dinlediğim,hakkın rahmetine kavuşmuş karadenizli sanatçı.
ben senu sevduğimi da dünyalara bildurdim..
