ahaha arkadaş demek ki önceden haklı nickiyle buralardaymış..
neyse, kazım karabekir’e sarılmışlar bilmezler.. ufak bir bölüm paylaşalım uğur mumcu’nun kitabından..
—spoiler—
cünkü her gittiğiniz yerde aleyhte bulundunuz. yazık değil mi? tarihe gececek o’nun yaptığı şeyler.
bu sözler mustafa kemal paşa’nındı.
mustafa kemal’in tbmm’deki gizli oturumda savunduğu komutan da şark cephesi komutanı kazım karabekir paşa’ydı.
günlerden cumartesiydi.
tarih de 22 ocak 1921.
kazım paşa’yı icinizde tanıyanlar ve tanımayanlar
vardır. karabekir paşa, gayet zeki, üstün ahlaklı, namuslu, fevkalade iyi huylu, namuskar ve tedbirli bir adamdır.
mustafa kemal paşa, arkadaşı kazım karabekir paşa’yı komünistliklen suçlayan erzurum milletvekili hüseyin avni bey’e karşı ou sözlerle savunuyordu.
—spoiler—
türk tarihinde büyük bir olay olan cumhuriyet devrimi pek çok olaya gebe olmuştur haliyle..
üç beş eksik beyinliye bırakılabilecek konular değildir bunlar..
aklı başında ve satılmamışlar olarak bunlar bizim tartışabileceğimiz konulardır..
bazı orospu çocuklarının değil..
görüldüğü gibi, karabekir paşa bolşeviklikle suçlanmaktadır yukarıda..
daha devamı da mevcuttur..
savaşın bitmesi, ülkenin kurulmasından sonra elbette ki ülkenin gidişatı konusunda fikir ayrılıkları yaşanmıştır..
burada atatürk daha isabetli düşünmüş ve buna uygun davranmıştır..
ittihat ve terakki partisi'nin son ileri gelenleri, izmir suikasti davası "marifetiyle" tasfiye edilmiş ve her zamen her yerde olduğu gibi, nihayetinde, "ihtilal kendi çocuklarını yemiştir"
--spoiler--
atatürk'ün ölümünden sonra yazdığı şiirdir.
çok cesur olduğu için...
--spoiler--
atatürk ölmeden önce atatürk e silahını çekip vurmaktan son anda vazgeçen şahsiyetin yazdığı şiirdir, Allah korkusu vardı adamda, yoksa tek kurşunluk işi vardı oracıkta,
mesleğinde başarılı ve fakat ümmetlikten kurtulamamış, kurtulmak da istemeyen birinden, mesleğinde başarılı ve özgür beyinli, dogmaya ruhunu teslim etmemiş birine yazılmış şiir.
General Kazım Karabekir Paşa'nın Mustafa kemal için Yazdığı Şiirdir.
-Kitaplarımı Yaktırana-
Sende kuvvet varsa bende de hakikat var,
Kuvvet sistir kalkar, hakikat güneştir doğar,
Ben korkmam kuvvetten, sen de korkma hakikatten,
Ondan korkanlar ayrılamaz zulüm ve zulmetten.
Halbuki,
Kimde hakikat gördünse sen ondan çok korktun,
Tevkifler yaptın, evleri bastın.
Neydi kastın?
Çok insan astın.
Tevkif olundum, köşküm basıldı,
Dört çuval evrakım da alındı,
Üç bin kitabım gece yakıldı,
Yıllarca peşime hafiye takıldı.
Fakat gördün ki, hiç korkmam ben,
Niçin ya hala sen
Korkuyorsun hakikatten?
