şimdi okuyacaklarınız, kazık kadar bir adamın itirafları olabilir. ama bu sadece erkeklere has bir duygu değildir. baylar bayanlar, şimdi okuyacaklarınız sizin de ara sıra yaptığınız şeylerden biridir.
- vıy ben yapmadım, vıy ben etmedim
demeyin. istisnalar olabilir, ama çoğumuz yedik bu naneyi.
- yeter ulan, anlatsana bu naneyi artık !
dediğinizi duyar gibiyim. evet. fakat konuyu açmadan evvel, yalnız olmadığımı bilmek ve hatta herkesin bunu yaşadığı düşüncesini sizlere empoze ederek kendimi de kandırmaya çalışmak istedim.
- çok da açık sözlü canıım !
dediğinizi de duyar gibi olayım mı acaba ? küfür etmesenize olm !
bazen öyle zamanlar gelir ki, gözümüzün önünde yaşanan bir olayın, bir durumun içinde olmak isteriz. ama öyle basit bir rolle değil. olayı bitiren, herkesi şaşırtan, hayranlık uyandıran bir rolle. örneklemek zor değil, herksin başına mutlaka gelmiştir bu çeşit bir olay.
örneğin milli maç izliyorsunuz. takım yenik durumda. ve kolay kolay gol atabilecek gibi görünmüyoruz. işte tam bu anda, nihat çıkıyor sahneye, son dakikada gol atıyor ve hakem düdüğü çalıyor. nihat tam bir kahraman. etraftan konuşulanları duyuyorsunuz.
- ne attı be, nihat işte
- öyle böyle değil lan, imkansızı başardı
- gol değil bu, türklerin avrupaya attığı büyük bir imza
- ben topu göremedim, çok hızlıydı gol olurken
- böylesini görmedim
vay be. adam bir gol attı, olaya bak. hemen kendinizi nihat'ın yerine koyuyorsunuz. artık hayal dünyasında siz de bir nihat, siz de bir kralsınız.
kızlarla dolu etrafınız. nihat evli olabilir. ama ben değilim. hayal değil mi lan bu.
seksi bir hatun - ee, nasıl attın o golü anlatsana şekerim
diğer seksi hatun - evet evet, nasıl vurdun o topa öyle ! donduk kaldık ekran başında
ve siz - yanaşın şöyle kızlar, diyelimki bak şu senin göbeğin orta saha, ordan başladım koşmaya. şurası da kale olsun (nereyi gösterdiğimi tahmin edin artık)
vay be. hem kazık kadar, hem hayalci, hem de çok sapığım lan !
neyse. dedim ya, örneklemeyi çoğaltmak mümkün. diyelim ki bankadasınız. sıra bekliyorsunuz. güvenlik görevlisini görünce, az biraz da parasızlık varsa sende, hayaller başlar ;
içeriye giren haydutlar, güvenlik görevlisini bayıltırlar. herkesi yere yatırırlar. gişedeki en güzel kıza yanaşıp rehin alırlar filan. siz yerdesiniz. ama plan kurmaya da devam etmektesiniz. kahramansınız olm, öyle yere yan gelip yatmak yok. gözünüz ilişiverir güvenlik görevlisinin belindeki silaha. amerikan filmlerinde olur ya, kamera zoom yapar silaha böyle. çaktırmadan yanaşırsınız o tarafa doğru. zamanında bir hamle ile silahı alır, süper bir nişancılık yeteneğiyle kızı rehin alan dallamayı alnının ortasından vurup, daha o lavuk yere düşmeden diğerlerini vurmaya başlarsınız.
silah sesiyle birlikte içeri giren polisler bir de ne görsünler, hepsi yerde. siz ise omzunuzdan yaralı bir şekilde terli terli duvara yaslanmış, ayaklarınızı uzatmış tavana bakıyorsunuz..
gelsin kameralar, gelsin gazeteciler ve bilumum banka müdürleri.
alkışlarla bankadan çıkıyorsunuz. tezahuratlar filan. tvlerde günlerce haber oluyorsunuz. bankanın genel müdürü basın toplantısında size bol sıfırlı bir çek armağan ediyor filan. uuu. süper..
ding dong !
- 225 nolu müşteri benim lan ! hah geldim. ee şey, ben kredi kartımın asgarisini ödeyecektim de !
off. hayat çok sıkıcı. cidden kahramanlık filan olmalı yahu. ya da bir çeşit aksiyon. böyle nereye kadar ?
kısacası, 60 yaşına da gelseniz, çocuk çocuktur kardeşim. içinizdeki çocuk kolay kolay büyümez.
eskiden "bruce lee", "rocky", "rambo" gibi filmleri seyredip film sonrası manyaklaşan insan eylemidir. şimdilerde ise bu başka filmler ile oluyor, o kadar. değişen bir şey yok aslında. ha; "ulan mark levinson, sen hiç koymadın mı sanki?" derseniz; evet, itiraf ediyorum ki koydum. "babam ve oğlum"u izlediğimde manyaklaştım en son. "babalıktan herhalde" deyip, kendi kendimi teselli ettim, hepsi bu. ama film de hakikaten berbat bir filmdi yani. bir babanın kızıyla falan gideceği bir film değilmiş, onu öğrendim. ****
heroes izleyince ister istemez insanın yaptığı eylem. düşün ki arka arkaya 2-3 bölüm izledin. gazlardasın. evden çıktın işe/okula gideceksin. bindiğin taşıt ve bulunduğun il mühim değil, elbet trafik çilesi çekeceksin. o an çoğu kişinin aklına şunlar geliyordur eminim:
- ulan keşke uçabilseydim ya. şu çileyi çekmez vıjjtt * diye işe giderdim.
3 sn sonra:
- ne işi mq ya. hem uçucam hem de işe mi gidicem. banka soyardım lan hemen. sonra ver elini hawai, dubai...
spiderman'den etkilenip, süper kahraman olabilmek için laboratuvarda deney yapan bir çok kişi tanıdığım için, gayet normal olarak karşıladığım eylemdir.
