Afedersiniz ama önce aptallığıma ve yetersizliğime (öyle ya... Rakibim iyi olduğu için değil, ben kötü olduğum için kaybettim. Nietzsche reis mantığı) kızar "kader de varsa dikilmek, neye yarar üzülmek?" Der geçerim.
eskiden zaten bunu kazanamayacak kadar değersizdin derdim.
şimdi olması gereken buymuş diyorum.
gelecekte ne olur bilemem. belki her şey önüme serilir.
çünkü bence değerliyim.
