aşk, sevgi, şefkat, yardımseverlik, vefa gibi insani değerlere hiç sahip olamamış, çıkarcılığı hayatına şiar edinmiş insan müsveddelerine uygun bir davranış.
aynı yaşam formlarına sözlükte de rastlıyoruz ne yazık ki.
karşındaki insanın gönlünü değil görselliğini sevmiş, kendince mantıkl davrandığına inanan ancak insani duygular besleyemeyen bir hayvanın yapabileceği eylemdir.
çok zor bir durumdur. ancak şu vardır ki genelde terk edilme şeklinden çok sakat kalan kişinin sevdiği insana karşı duyduğu sevgi yüzünden, onun hayatını daha düzgün bir şekilde yaşamasını istediği için zorla kendini bıraktırmak istemesidir. tabi bundan sonrası yine de karşısındaki insanın seni ne kadar çok sevdiğiyle alakalıdır.
insanın sakat kalmasından daha çok acı verir insana, daha çok yaralar daha çok canını yakar...
olay farklı olsada bir benzerini yaşamış olan ben entrylerin içinde görünce bu entry i aklıma geldi birden. *
sakat kalan sevgiliye verilebilecek en etkili, en acı, en ağır derstir. hayat acımasız, insanlar nankör ve çıkarcı. bunu o kişiden daha iyi anlayacak birisi olamaz herhalde. iş işten geçmiştir artık. çok zor, çok.
senin hayatin gitmis, benim kide mi gitsin diyerek kendini avutan bir insandir. olaya insani olarak yaklasirsan, oldukca mantikli. ne yani, ask, sevgi vs. tarzi duygu ve dusunceler para getirmiyor, evlilik yurutmuyor. kimse, benim sevgilimin basina oyle bir sey gelse, onu birakmam demesin. basina gelince ancak anlarsin. ikincisi, hicbir sorunu olmayan, tamamiyla saglikli ve mutlu insanlarin bile birliktelikleri ipten saptan sebeplerle bitiyor. senin sevgilin sakat olmus, yatalak olmus, kendi tuvaletine yapamayacak kadar kotu durumda, sen oradan bos bos konusuyorsun. yok efendim cinsel hayatimiza bir sey olmaz, cocuklarim olacak, 2 kiz 2 erkek, gibi utopik hayaller pesine kosmak, bilmeden konusmak gercekci degildir.
he, bu bir insanlik sucu mudur? insanlik sucudur. ama insanlar nankordur, bencildir, serefsizdir, vefasizdir. yalan mi?
