şöyle; mesela şu an bana sorsanız insanlara asla güvenmeyin derim. peki sen güveniyor musun derseniz evet her zaman derim. e bu ne çelişki?..
düşünsene ''insanlara asla güvenme'' düsturunu edinip öyle yaşadığımı. hayat zindan olur lan. ona güvenme buna güvenme. daralır insan.
hem bunlar şüpheye yol açar. ondan şüphelen bundan şüphelen.
e şüphe de kafanı yer bitirir. yaşama daha iyi amk. her gün zehir düşünsene. beynin patlıyor, acaba, acaba, acaba soruları bir kemirgen gibi beynindeki minicik elektronları çiğnemeden yutuyor.
e ben ne yapıyorum? insanlara güvenip arada kazık yiyorum.
hem kafam rahat hem de alıştım.
+ abi sana bir şey gelmiş,
- kazıktır evladım koy masanın üstüne bi ara bakarız.
anladın mı? koymuyor artık bana. şüphe ya da güvensizlik yerine kazığa alıştırdım kendimi. sıkıntı olmuyor yani. insan işte diyorum; sen bunu biliyordun.
sen hata yapmaz mısın diye sor hadi ne duruyorsun? yaparım..
ama kazık atmam.
edit: başlık daha düzgün bir hal aldı teşekkürler. şifrelerle ilgilenen arkadaşa da selamlar.
