bazen biz hayata yetişemeyiz. kargaşanın, koşturmacaların içinde bedenimiz gibi ruhumuz da yorulur... ve o ruhlar ki bazan bize yetişemez geride kalırlar, bazan da bizim hantallığımızdan sıkılır göklere çıkarlar. her iki durumda ruhsuzluğun eksikliğini hissederek beklemek gerekir ki ruhumuz geri döndüğünde bizi bulabilsin.
