hayalleriyle bütünleşmiş, kaybolmuş, masal kahramanı olmaya paraları yetmemiş köprü altında yer bulmuş çocuklardır. her sabah bir yakan topun teşrifiyle uyanıp karanlıktan, ellerinde her daim beyaz bayraklı minyatür insanlar... yenilmişlikleri kendilerine. aslında... aslındaları yok. şanslarına küsmek gibi bir lüksü olmayanlardan. şanslarıyla dargın doğanlardan.
ve her sabah maviye kürek çekip, karınlarını hayal ürünü deniz mahsülüyle doyuranlardan... öyle bir erken ki acılar için bünyeleri, üşümek kadar titretiyor yüzlerinde kaybolacak gibi duran kayıp adresimsi gözlerini.
