soner g.
akif e.
veli t.
şener ş.
şenozan*
yalçın e.
hakan k.
apo*
ve kara uzun kod adlı şahısların bi ara burada görüldüklerine dair söylentiler vardır.
Bir kız için hiç uygun olamayan ortam. çünkü dönemlerde genellikle erkek sayısı kız sayısından fazla olduğu ve bu erkeklerin kendilerini kızlardan çok üstün gördükleri için kızlar ezilir. genelde kızlarda görülmekle beraber bu okulun öğrencileri genellikle sinsi ve taktikçidir, kıskançtır. hiçkimseye güvenilmeyeceğini anlar herkes. verilen sözler tutulmaz, ödünç alınan şeyler geri verilmez. yoğun bir baskı ortamı altında çalışmakta olan öğrencilerin tek rahat ettiği zaman sohbet edilen zaman ve yemek zamanıdır. sürekli aynı kişilerle aynı konuyu birkaç defa konuşmaktan başka sosyal aktivite yoktur. okula gelen her yeni kişi anında göze çarpar ve öğrencilerin bakışları altında kendini çok rahatsız hisseder. her an ağlayan birini görmek olasıdır. okuldaki herkes ister istemez bencil olur bu yüzden herkes kendini yalnız hisseder. insana iyi şeyler katan tek yanı ise farklı insan tipleri görülmesi ve sabredilmenin öğrenilmesidir.
2003-2006 yılları arasında bahçesinde gezip, soğuk sularından içtiğim okuldur. sularında içtim derken normal çeşmeden akan suyu içilmez 10 yılı aşkın bir süredir her yıl değişen bir efsane ortaya çıkar ve "4-5 aya kadar su gelecekmiş" dedikoduları üredikten sonra umutlar başka bahara kalır.
Takım Tezgah fabrikası olarak tasarlanıp son dakika golüyle liseye dönüştürüldüğünden, ilk mezunlarının kalorifersiz, susuz, elektriksiz koşullarda -20 ila -30 derecede geçen kış aylarıyla, kronikleşen bronşit, zatürre ve romatizmal hastalıklarla, aşırı muhafazakar yönetimin baskıları ve tacizlerinden kaynaklanan ruhsal travmalarla boğuştuğu ve hala ailemin beni bir gençkızken nasıl yatılı gönderdiğine hayret ettiğim okul. Buna rağmen, gençlikte herşey hoşgörülür, hereşey tolere edilir. Sanırım Erciyes'in tüm ihitişamıyla içinden yükseldiği güzelim bozkır sabahları, gün batımları, yatılılığın verdiği dayanışmalar ve Kayseri şehrinde haftasonları yediğimiz muhteşem yemekleri anımsarken içimde tatlı bir nostalji dolaşıyor sadece.
2004 mezunlarından olduğum, hayatımın en güzel yıllarından 3 adet çalan , insanı belli kalıplara girmeye zorlayan aynı zamanda asosyal olmaya iten, okurken de şimdi de nefret ettiğim gelecekte de nefret edeceğim eski okulum...
türkiye'de kurulan 4. fen lisesidir. açılışını merhum turgut özal yapmıştır. şehre çok uzak bir okul olmasından mütevellit fazla sosyal aktivite imkanları yoktur. ama içinde kapalı spor salonu ve ellerimizle inşaa ettiğimiz(1998) bir futbol sahası vardır.
kayseri fen lisesinde okumak zordur. kaloriferleri yanmaz, gecenin ayazında götünüz donarak anlamadığınız hayvani konulara falan çalışırsınız. bir odada en az 8 kişi uyursunuz. çarşaflarınız genelde kirlidir. tuvaletler düzensiz, banyo hep soğuktur. koridorlarda ve yemekhanelerde fareler cirit atar.
fakat her şeye rağmen burada okuyan çocuklar başarılı olur. bu okul her sene en iyi 10 okul arasındadır. bu sene olduğu gibi türkiye birincileri çıkartır, bu okul mezunu olup da ilk 5000'in dışında kalan pek yoktur.
acaba robert kolej'de, galatasaray lisesi'nde okuyup türkiye derecesi yapan çocuklar o imkanlara sahip olmasalar yine aynı başarıları gösterebilirler mi merak ediyorum..
kayseriye 20 km uzaklıkta kurulmuş, türkiyenin en başarılı liselerinden olan, vam ı, hipotenüsü, muhtar çeşmesiyle ünlü olan güzide okulumuz.. ayrıca yatılı olması hasebiyle birçok yakın arkadaşlıklar kurulmasına da ev sahipliği yapmıştır..
