Geceleri uykumdan edecek kadar duyulan yoğun azaptır.
ilk başlarda her şey iyiydi hoştu, rahattım çokça. Ne evde dırdır eden biri vardı, ne yemeklerime mırın kırın eden, ne de asık suratı ve kemkümleriyle hayattan soğutan.
Ama son zamanlarda; huzurevine attıktan sonra gözlerindeki o son melül bakışları unutamamaya başladım. Üfff. Napmalı? Onsuz çok rahatım ama keza çok da tedirgin...
Bu durumdan muzdarip gelinlerle kadınlar kulübünde bu konuyu uzun uzun konuşmak isterim...
