olsa idi mecburiyetten "anne" diye hitap edecek ama telefona falan "şahmeran" veya "medusa" diye kaydedecek idim.
uzun yıllar önce evliliğin eşiğine kadar geldiydik bir hanımefendi ile. tarih falan belirliyorduk aramızda o derece. neyse efenim bu hanım kızın annesi yani o zamanlar müstakbel kayınvalide adayım olan büyük hanım ilk başta olaya çok sıcak bakmış ciddi ciddi sevinmiş hatta beni tanıdığından ve sevdiğinden müstakbel kayınbaba adayımı da ikna eder gibi olmuştu bu olaya. sonradan tabi zaman içerisinde etrafındaki muhtemelen kendisi gibi ( ağaç yılanı ) olan diğer hanım teyzelerle istişare ettikçe manevi olarak yakınıma yaklaşamayacak ama "maddi" olarak benden daha iyi durumda olan diğer potansiyel damat adaylarının olabileceğinin/olmasının muhtemel olduğunu öğrenince ve diğer hanım teyzelerin gazlaması ile kızı ile evlenmemi destekleyen hatta kocasını ikna eden bu hanım bizim aramızı bozmak için deli gibi çalışır olmuştu. sonunda başardı da tabi. kocası ile bu mevzu hariç cidden baba oğul ilişkimiz vardı o beni severdi sayardı ben de onu sever sayardım. ne oldu ise adam bir anda sanki babasını öldürmüşüm gibi düşman kesildi. kadınlar cidden çok tehlikeli varlıklar genci yaşlısı fark etmiyor..
sabah sabah içimi döktüm buraya kusura bakmayın. malum içinde tuttukça büyüyor bazı şeyler arada sırada böyle yeri geldikçe dökmek lazım ki içinde artçı sarsıntı olarak geçebilecek iken gidip büyük bir depremi tetiklemesin. biz erkeklere duygusuz derler umursamaz derler çabuk unutur derler ama kadınlar bizden çok daha duygusuz çok daha umursamaz ve çok çok daha çabuk unutuyorlar.
