kavga sebebidir. birde karşıda gitar çalmasını bekleyen bir kız var ise, o zaman kulakla duyulmayacak küfürler başlayacaktır.
-mını dımını mırını.
+ne diyosun abi. arıyoruz işte
-mını dımını mırını.
nesildaş yazar kardeşimiz. aynı zamanda başımın belası pena.
bu hep kayboluyor. sonra buluyorum falan. artık cüzdanımda taşımaya başladım kaybolmasın diye. çok güzel bir de, 1mm lik bir mucize kendisi. onsuz çalamıyorum.
entrylerinden bellidir, kalitesi ortada olan yazardır. tanıştığıma sevinmişimdir. uludağ sözlük çatısı altında böyle tiplere rastlamak da gayet güzel.*
nasildaş yazar. ahpariğimin doğum günü 20 nisan'dır. en sevdiği hediye 3000 parçalık guernica puzzle, en sevdiği yemek mantı, en sevdiği tatlı kazandibidir*.
Kendiyle yontup parlatır kendini.
Kesinleştiren bir elmas gibi..
içinde yaşadığımız an
Ve onun birdenbireliği
Genleşerek yayılır bütün zamanlara
Yalnızca bir an
Geçmişi toparlayıp
Işığa çıkaran..
Bir elmas derinliğinde
Görünür kılan
Şimdi herşeyi
Artık bize yabancı birçok halimizin
Birbirine karışık
Akıp gittiği zamanların içinden
Çekip alır kendii bir an
Yalnızca bir an
Nice başıboş ve unutkan ayrıntıyı
Işıltısında yeniden anlamlandıran
Yıllar sonra bir kitabın sayfaları arasında saklanmış o kayıp penayı bulduğum,
Böyle bir andı..
Sanki bir pena değil,bütün yaşadıklarımız dökülüverdi bir kitabın sayfaları arasından..
Bulunmuşun ışığında yeniden parlayan..
Gitarı öğrendiğim ilk pena bu diyordun.Uğurum.
Ev içinde oradan oraya saklayıp duruyordun.Bir gün kaybettin onu ve nereye koyduğunu bilmiyordun.Bir kayıp,herşeyin adı oldu birdenbire..Herşeyi bir kayıpla açıklıyor,beni ve dünyayı suçluyordun.Senin için ev,yemini avından saklamış bir tuzaktı artık.Kendine ve tuzağına sığamıyordun.Eski şarkılarını beğenmiyor,eskisi gibi çalıp söyleyemiyordun.Küsmüştün gitarına.Sanki hayatındaki bütün olmamış şeylerin anahtarıydı artık o kayıp pena;gölgesi aramızda bir ay tutulması gibi durdukça ,azalıyorduk birbirimizden.Sen küstüklerinden ve vazgeçtiklerinden yapılma bir yabancılığa boşalan bakışlarla yürüyordun.Yüzleşmekle kolaylaştıramadığın hayatını bahanelerle maskeliyordun.Hırslarına feda ettiklerinle gün günden uzaklaşıyordun kendinden.Pnayı bir bulsan ,sanki Eddie Van Halen olacaktın yeniden.Sayıklar gibi arıyordun ama nereye koyduğunu birtürlü hatırlamıyordun..Cinnete benzer bir gecede altını üstüne getirmiştin evin.Yoktu.Ertesi gün sen de yoktun.
Herşeyim sende kaldı dedin çok sonra.penam da..
Çocukluğunu anar gibi hüzünle gülümsedin boşluğunu benim kapladığım uzak bir dalgınlığa.Yarım kalmış sesin ve gitarınla.
O evden taşındığım günlerde rastgele bir kitabın sayfaları arasından birdenbire kucağıma düştü bu pena..
Bunca yıl sonra yalnızca bir zarfa koyup göndermek istemedim sana.bir şiiri olsun istedim.Başın dizlerimde beni dinlediğin günlerdeki gibi bir şiiri ,bunca yıl saklandıığı bir kitabın içinden düşerken bu kitaba..
