gözlük. gece nerde çıkardığını unutup sabah hiç bir şey görmeden ortalıkta onu aramak acı ve sinir bozucudur. ona benzettiğiniz her nesneyi yoklarsınız. numarası yüksek olanlar için.
Nazar boncuğu.Arkadaşım hediye etti hepimize birer tane.Beşimizde de vardı hep yanımızda taşırdık bir nevi semboldü bizim için.
Bir de çok ufak olmasa bile annemin gümüş bilekliğini kaybetmiştim sahilde ;ne kadar arasam da bulamadım dalgalara kapılıp sonsuz maviliğe karışmıştı çoktan.
flaş bellek.
bir de lisede iken kullandığım mp3 çalarım vardı. o dönem cep telefonum da olmadığı için benim tek müzik kaynağımdı. sürekli yanımda taşır ve her fırsatta müzik dinlerdim.
bir gün, mp3 çalarımın okulda sıranın altında kaldığını farkettiğimde akşam olmuş ve çoktan eve gelmiştim.
'neyse' dedim, 'yarın sabah gidince alırım'
ama gidemedim.
çünkü deprem oldu. ve o okul yıkıldı.
en çok üzen ufak tefek eşya o oldu benim için.
komşunun köpeği. ama ben üzülmedim, komşu üzüldü, ben üzülmüş gibi yaptım, hatta birkaç damla yaş geldi. çünkü ufak tefekti ama apartmanın heryerine kaka yapıyordu.
