kendisi benim annem olur.
ben henüz 7-8 yaşlarındayken sokağın fırlaması olan orçun abi ile evime yakın olan ferhat paşa çiftliğine uçurtma uçurtmaya gitmiştim ve nedendir bilinmez bu faaliyetimi annemden gizli gerçekleştirmek istemiştim. -yanınızda orçun varsa hiçbir iş düzgün gerçekleşmezdi.- hal böyle olunca evde işler kızışıyor ve ben aranıyorum. 5-6 saat uçurtma uçurduktan sonra eve dönüyorum ve ters bir şeyler olduğunu sokağın girişindeki arkadaştan öğreniyorum; "oğlom yandın seen, annenler seni arıyoo!". -o ses tonuyla beni çok tedirgin etmişti piç.- sonrasında biraz daha ilerleyince annemi elimdeki 7-8 yaşlarındaki bir çocuk için "dev gibiiiii" olarak tabir edilebilecek uçurtmamın arkasından bir görüyorum bir görmüyorum. sonrasında kendisi ağlamaklı bir şekilde bana koşuyor ve ilk iş şamarı basıyor ve ardından sarılıp sulu sulu öpüyor. bu işlem biraz normalden uzun sürmüştü sanırım.
bu da böyle bir anımdı sözlük. gece gece bir başlıkla yurttaki yatağımda beni anılardan anılara,duygulardan duygulara gark etmek de sözlüğün güzelliği olsa gerek.
edit: ya entrydeki uçurtmaları silin, çıtalı yapın onları çıtalı.
bunun öğretmen olan versiyonu da var.
ilkokul 4. sınıfta okul yerebatan sarnıcı'na gezi düzenlemişti. Grupla sarnıcı gezerken arkadaşın tekiyle "aşağıda ki suda balık var mı acaba" diye suya baktık az biraz. Ki grup tam arkamızdaydı. 2 dakika geçmedi bir de baktık grup yok. Sarnıcı aradık * fakat bulamadık. En sonunda çıktık dışarı , bizim okulun başka bir grubuna katıldık. Sonrasında kendi grubumuzu bulduk ve gittik. Öğretmenimizinden de bir güzel dayağı yedik. Ne günlerdi be.
kısır döngüye neden olur.çocuk kaçar aile döver.bunun üstüne çocuk yine kaçar aile yine döver..yaşamları böyle geçer.
tabi olaya eğitimci gözüyle de bakılırsa yanlış bir davranış.
