bizzat yaşadım ben bunu. 4 ya da 5. sınıftayım arkadaşlarla internet kafeye gittik. kantır atacaz. ezan okundu dönmedim ben eve. sonra işte eve dönüyoruz annem yolda karşıladı beni hiçbişey demedi ama ilk başta asıl ekşın evde oldu.
bildiğimiz fırça tarağı aldı bir vuruyor ama ilk başlarda pek kanamıyordu,parça tesiri yaptı heralde nokta nokta kanamaya başladı.tek yediğim dayak o heralde benim hatırladığım.keşke diyorum oklavayla dövseydi.
işte 5-10 dakka sonra ayaklarım falan kan gölü oldu,uyuşmada var hafiften. sonra dayanamadıda sildi,çarşafla sardı.
o günden sonra evden kaçtım işte.trenle dünyayı geziyorum...
şaka şaka nereye geziyorum.izin isteyerek gittim bi süre uysallaştıydı baya.sonra unuttuk internet kafe falan tabi.
keşke o günlere dönebilsem annem dövse tekrardan beni,stockholm yapmış kadın bana.
şimdi gidin öpün annelerinizi,gün gelir belki hiç öpemessiniz.
'' korkmuş, çocuğunu her şeyden fazla seven korumacı annedir '' tatavalarını brakın şimdi. çocuğun yetiştirilmesi konusunda en ufak bilgisi olmayan, çocuk yetiştirmeyi yedirmek, içirmek, korumaktan ibaret sanan onlarca anneden biridir. çocuk yetiştirmek yedirip, içirip korumakla bitmiyor. bu tiplere çocuk psikolojisinden bahsetsen aval aval bakarlar ancak.
ilkel bir annedir. çocuk hata yapınca çocuğu döverek ondan cayırıyorsan yarın bir gün o çocuk büyüyünce sokakta kadın katlettiği zaman oturup ağlamayacaksın.
çocuk dediğin edimsel koşullanmayla yaşayan, hiçbir zeka belirtisi göstermeyen bir canlı ve sen ona vurarak yaptığı şeyin yanlış olduğunu algılamasını çalışıyorsa o da birine yanlış bir şey yaptığında vurarak bunu ona gösterecek.
