ailem, sevdiklerim için vazgeçtiğim birçok şey var, yapmadıklarım, yapamadıklarım...
aslında kendim için o kadar az şey yapıyorum ki. gerçi geriye dönsem de aynısı olurum onu da biliyorum. çünkü insan değişmiyor. keşke' lerle yaşayacağımı bilmekse en zoru.
Beceremediğim öğrenciliğimi düzeltip adam gibi okuluma odaklanmak. En başta bu. Bir de sectigim meslekimsi seyi değiştirip hayalini kurduğum alanlara yönelmek.
Kaybolan yıllarımın tam da bu yıllar olacağı korkusundan en doğru şekilde yaşamaya çalışıyorum ama her zaman olmuyor tabii. Umarım şu yıllarımı kaybolan yıllar olarak anıp ağlamam ilerde.
