ya deli doktoru olur veya edebiyat öğretmeni olurdum. ya da sanatçı olurdum. sahneye çıkınca oraya hayran kalacağımı o yıllarda hiç bilmiyordum. sahne, ilk kez hiç rahatsız olmadan sarhoş olmak gibi ama en ayık olduğun an aynı zamanda.
gençler size diyeceğim şu ki editi; tutkunuzun peşini bırakacak kadar saf olmayın.
Hiç vakit harcamadan gider ruh eşimi bulur "come with me if you want to live" der kaçırırdım onu bilinmez diyarlara maceralara. Tabi hayeller hayatlar blah blah.
Biliyor musunuz, böyle düşünen ilginç insanlardan biriyim belki ama hiçbir şey yapmazdım. Ciddi ciddi geçmişe dair değiştirmek istediğim bir şey yok. Belki makina ya da matematik okurdum ama onu hala yapabilirim illa geçmişe gerek yok.
Hiçbir şey yok.
Mümkün değil ama daha keyifli yaşardım. Sevdiklerimle daha çok zaman geçirirdim. Pişmanlıklarım bu yönde. Hala elimde fırsat var ama engeller var artık.
Liseyi açıktan okumak. Eğer iyi bir lisede okumuyorsanız, lisenin size kattıklarının daha fazlasını sizin kendinize katabileceğinize inanıyorsanız bunu yapın. (meslek liseliler hariç.)
- ingilizce,almanca ve fransızca öğrenmek için ölesiye calısırdım.
- hayalim olan tıp fakültesi için daha erkenden çalışmaya baslardım
- daha çok kitap okurdum
- Yüzme ogrenırdım.
Şu an aklıma bunlar geliyor duruma göre edıtlerım.
