Ne yapsaniz da etseniz de geri donusu olmadigini anladiginiz andir. Baslarda durumu kabulleniyormus gibi hissedersiniz fakat sonra tum benliginizle onu geri istersiniz. Gitmeseydi de guzel gunlerimizi yasasaydik, kotuleri bir kenara koyup gelecegimizi dusunseydik. Sorun ortada bir gelecek olamamasiysa zaten yapacakta pek bir sey kalamaz. Evlenmek bile istedigin kisi gitmistir. Bundan sonra bir daha anlarsin ki evlenmek, evlilik hayali kurmak gibi degildir.
belli yaş dönemleri vardır. benim için 27 o dönemlerden biri. eğer iş, evlilik ve huzur üçlüsünden en az ikisini elde edemezsem o yaşa kadar kaybettiğimi anladığım an olacaktır.
Bütün gün yatarak hiçbir şey beklemeyerek boş boş etrafa bakınmak. inanç, umut, çaba, hayal, azim duygularından arınmış olmak bunları geçtim duyguları bir kutuya kaldırıp öylesine yaşamak.
bi insan kaybettiğini ne zaman anlar ?
Hayal kuramadığında değil evet, hayallere inanmadığında.
Aynaya baktığında gördüğüne değil, kendini nasıl o hale getirdiğini anladığında.
Gözlerini kapattığında özlediğini değil, kayıplarını gördüğünde.
Artık kimseye anlatmak için çabalamadığında.
Ve hiç bi zaman kaybedilenlerin geri gelmeyeceğini anladığında kaybeder.
Eğer hem fikirseniz sizde bi kaybedensiniz.
Bunlardan sonra nasıl mı oldu ?
Bi gece yastığa kafasını gömüp ciğeri parçalanana kadar ağladığında, kaybettiklerinden çok kazandıklarına baktı. Her kayıp öğretir. Eğer öğrenmek istersen tabi. Ayağa kalkarsan eğer eskisinden çok daha güçlü kalkarsın. Çünkü sende artık bi kaybedensin. Kaybedenler ve bunun farkında olanlar asla eskisi gibi olmazlar.
Hicbirsey yapamazsınız tek yaptığınız içinize atıp susmak oluyor.çünkü elden birsey gelmiyor. Asinda tek iyi yönü var bu duygunun; o da artık olgunlasiyorsunuz oluyor.
