Bir gün insanlar ''virgül''ü kaybetti o zaman zor cümlelerden korkar oldu ve basit ifadeler kullanmaya başladı.Cümleler basitleşince düşünceleri de basitleşti.
Bir başka gün ise ''ünlem'' işaretini kaybetti.Alçak bir sesle ve ses tonunu değiştirmeden konuşmaya başladı.Artık ne bir şeye kızıyor ne de ...bir şeye seviniyordu.
Bir süre sonra ''soru'' işaretini kaybetti ve soru sormaz oldu.Hiçbir şey ama hiçbir şey onu ilgilendirmiyordu.Ne kainat ne dünya ne de kendisi umurundaydı.
Birkaç sene sonra ''iki nokta üst üste'' işaretini kaybetti ve davranış nedenlerini başkalarına açıklamaktan vazgeçti.
Ömrünün sonuna doğru elinde yalnız ''tırnak'' işareti kalmıştı.Kendine has tek düşüncesi yoktu.Yalnız başkalarının düşüncelerini tekrarlıyordu.
Sıra ''nokta''ya geldiğinde düşünmeyi ve okumayı unutmuş vaziyetteydi. *
