onu arkadaş olarak, bir dostun olarak gördüğünü sanırken ona karşı hissettiğin duyguların aşk olduğunu anlayıp, o kişiye açılmak durumudur. iyi mi yoksa kötü mü sona ereceğini bilmeden, bir yandan da içini kaplayan onu tamamen kaybetme korkusu yüzünden insanı ister istemez çekingen yapar.
artık onu başkalarıyla paylaşamıyorsan ve onun üzüntüsü seni üzmeye başladıysa, bu sona yaklaştın demektir. bu belki bir son belki de yeni bir başlangıç olacaktır.
Herşeyi göze almaktır. Ama en doğrusudur. Önemli olan tam yerinin ve tam zamanının olmasını sağlamaktır. Ters bir cevap oluşacak olursa hayatında yaşadığın en kötü anlardan biri olabilir. Ama hayat devam ediyo be zatî muhterem boş ver. Tabi boşverebilirsen.
Kaybetme korkusu harbiden çok fenadır. Sonuçta açılamazsın. Yani bu hep böyledir en azından benim açımdan hep böyle olmuştur. Kaybetmemek için açılmayınca yine kaybediyosun elbet birisi geliyor ve onu sen öküzün trene baktığı gibi bakarken o alıp gidiyor kızı.
yerine göre zordur.
eğer karşı cinsse saçmalamayın hemen açılın ama bir erkek olarak birlikte pes attığınız yakışıklı kankanızdan hoşlanıyorsanız atın içinize ve içinizde kalsın.
kaybetmekten korkmak için önce sahip olmak gerekir. sahip olunan bir kişiye de çoktan açılınmış olması gerekmezmi? ne yaman bir çellişkidir bu? hem sahip değilim hemde kaybediyorum. okadar da entry girmişler. sanırım bende bir tuhaflık var?
