insanı yiyip bitiren korkudur. Eşini dostunu, makamını, başarılarını sakındıkça kaybedersin aslında. Sen Sardıkça daha hızlı kayıverirler. Olacakları bilirsin elden bir şey gelmez. Çırpınırsın fayda etmez, bir çığlık atarsın duyulmaz...
Küçük bir bundan sonra her şey güzel olacak mı sorusuyla başlar asla diye yankılanır beyninde kulak versen de kulak tıkasan da şüphe çığ gibi büyür yerini korkuya bırakır.
Sona geldiğinde kaybettiklerin koca bir dünyadır Sense koca bir hiç.
En yanlış duygu, insana çok hata yaptırır. Bu korkudan dolayı sürekli müsamaha gösterir, alttan alır, kendinizden ödün verir, sınırlarınızı esnetir, huzursuzluk çıkmasın diye kırgınlığınızı dahi göstermezsiniz.
Oysa Sizi sevmeyene hiç sahip olmamışsınız ki kaybedesiniz. Baştan beri yokmuş, siz de olmayan kişiyi sahiplenmişsiniz. Kimse vazgeçilmez değilmiş, yalnızca biçtiğimiz anlamlar büyükmüş. Sonradan fark ediyorsunuz aslında olan kişiyle görmek istediğiniz kişi arasındaki ciddi farkı. Egosuna takviye yapmaktan başka hiçbir şey yapmamışsınız bu süreçte.
Ha ben değil tabii, bi arkadaş. *
insancıl bir duygudur. Bu yüzden korkunu yaşa.
Olacak olanlar oluyor. Bir yıkım olmadan yeni bir evren doğmuyor. Ölüm var diye doğum var ya da tam tersi.
