Küçükken bir bez bebegim vardi hep cebimde taşirdim. bir yere goturmeyi unutursam o gün istedigim seyler olmazdi, annemler kavga ederdi, denize gidersek yağmur yağardi,yani bir cocugun istemedigi her sey olurdu.Bir gün cok kalabalik bir yere gezmeye gittik, annemlerin elini hic tutmadigim icin kayboldum ustune bir de dustum bildigim tek yer yemek yedigimiz mekandi oraya dondum dedim annemleri kaybettim ama beni gelir alirlar bir kac dakika gecmedi annemler geldi rahatlamistim elimi cebime attim bebegim yoktu. Aglamaya basladim bir daha hic bir seyin yolunda gitmeyecegine inanmistim o zaman bir cocuk olarak.
Herkes en değerli şey hakkında ne güzel de yazmış. insanın sevdiklerini, ailesini, hatta emek verip yücelttiği insanı da kaybetmesi çok üzücüdür. Hele ki insanın kendi aklını kaybetmesi, bütün bunların yanında en değerli kaybedilendir. Sağlığını yitirmesi en değerli kaybedilendir. Onkoloji bölümüne gidip baktığınızda size bakan insanlara bir şey diyemediğiniz zaman, işte en değerli neleri kaybettim diyorsunuz.. bu sadece basit bir örnekti.
