Birileri, en yakınız dahi, kimseye bir kötülüğünüz dokunmaksızın, tek amacınız kendi halinde kimseye muhtaç olmadan yaşamak olsa bile, tutunduğunuz dalları ölümüne kesme gayreti içinde, siz de var olan potansiyelin farkına varıp ileri gitmenizi istemeyen para, dünya ve makam tutkusuyla gözlerine perde inmiş, en yakınını bile gözardı edebilecek kadar alçalmış insanların varlığında, başa gelmesi kaçınılmaz olan şeyi yapmaktan başka seçeneği kalmayan insandır.
Var oluş ve yok oluş mücadelesinin eşiğinde, zulüm karşısında tüm iyi niyetli, yapıcı olma gayretleri karşısında, çabalarının mükafatını sürekli hor ve hakir görülüp aşağılanmak olduğunun farkına vardığında ve zamanla içine attığı sabır ve metanetle besleyip büyüttüğü canavarın zaptı mümkün olmadığında, herkese anladığı dilden konuşmanın yegane çözüm ve kurtuluş vesikası olduğunun idrakine varır. Ve gerekileni tüm insani duygularından gayri ihtiyari feragat ederek yerine getirir. Amaç, bıçak kemiğe dayandığında, zulme daha fazla boyun eğmeden, gasp edilen hakların ve kaybedilen onurun geri kazanılmasından başka bir şey değildir. Bu bu en doğal insani haktır. Pişman değilim.
Şimdi diyorum ki, iyi ki de, Kaybedecek bir şeyim kalmamış, hiçbir şey hayatıma bu kadar çeki düzen veremezdi.
hayatta sahip olduğum ve kaybetmekten korktuğum 4 insan vardı , 1 ini geçen hafta yitirdim kaldı 3.
allah göstermesin o 3 insanı da kaybettiğimde işte o zaman gerçekten özgür olacağım , gerçekten özgür olduğumda ise yapabileceklerimin herhangi bir sınırı olmayacak.
herşeyi yapmayı göze alabilecek duruma düşmüş insandır. zira suç oranının artmasının en önemli sebebi bu kişilerdir. ancak onları anlamak lazım. çünkü ''onlarda sevdi, güldü ve yaşadı''...
En tehlikeli insan olmaya aday insandır. Kolay kolay kaybolmaz herşey. Kimisi herşeyini kaybettiğini sanır ama aslında onu hala hayata bağlayacak çok şey vardır.
Özgür insan (mıdır?) acaba? Bile bile her şeyi riske eden ahmaktır da riski kaybeden özgür müdür yani? Eğer bilerek ve isteyerekse evet. Evet ama ortada kaybedişin, yoksunluğun hatta vazgeçişin olduğu yerde her daim hüzün vardır. Hüzün Temalı bir özgürlük belki yatıştırır ancak doyuma ulaştırmaz. Doyuma ulaşmayan bir ruh nasıl özgür olsun? Kaybedecek bir şeyi kalmayan insanın doyum hissi onu daha yoksun kılmıyor mu?
kaybedecek bir şeyi kalmayan insan kendini de kaybetmiş insandır. Kocaman ve asla birikmemiş bir hiçlikten ibarettir. insanın kaybetmekten korkacağı bir şeyi mutlaka olmalı.
Çok büyük ihtimalle aşk acısı çekiyordur; daha da doğrusu aşk acısı çektiğini zannediyordur; hatta en doğrusu aşık olduğunu zannediyordur ve yine çok büyük ihtimalle her şeyin sonuna geldiğini düşünüyordur. Zaman geçtikçe üzerinden hepsinin küllendiğini görecek ardından da ben niye bu kadar üzmüşüm kendimi diyecektir.
Giden gider bunu da her şey gibi en nihayetinde öğrenecektir ve öğrendiği gün de bu defa dünyanın en mutlu insanı olduğunu düşünecektir.
En nihayetinde hiç birimiz ölmedik işte. Hatta burnumuz sürtülürken kıvılcımlar bile çıktı, kolumuz kanadımız da kırıldı ama işte hepsi geçiyor.
Önemli olan bunun grip gibi bir hastalık olduğunu ve eninde sonunda geçeceğini bilmek ve buna inanmak. Hepsi bu.
Korkulması gerekendir. Hayal gücünün sınırlarını zorlar ve yapmayacağı şey yoktur. Mesela benim başıma böyle birisi musallat olsa, suç işleyip nezarethanede sabahlarım hergün. Evet.
hollywood klişeleri gibidir aynen. herkesin cool olmak adına bir an kendini "öyle" hayal ettiği durumdur. ancak o hale gelirseniz ağzınızda acı bir tad ve zifiri bir tek başınalıktan başka bir getirisi yoktur. bu sizi biraz havalı, biraz da tehlikeli falan gibi de gösterse ve aslında sizi özgür kılsa da eski zincirlerinizi (en azından bazılarını) özlersiniz.
hayat bir film senaryosu değildir siz de clint eastwood değilsiniz.. ne istediğinize dikkat edin tanrı kabul edebilir.
öyle bir insan yoktur,şükretmeyi bilmeyen insan vardır.zira hiç olmazsa önceden de olsa kaybedecek kadar değerli şeyleri varmış,bir de doğuştan yalnız bırakılanlar var,kapa çeneni otur yerine denilesi insandır.
