göklerde kanat açmış, güya gönlümce hür kuş,
ben değil mi yine ben, kedere hedef durmuş,
saklanıyor bildiğim saklambaç oyununda,
benim gölge alemde, kendisine kaybolmuş…
uykuyla uyanıklık arasında ne sanat
el verişli kumaşa resim çiziyor nakkaş
avucumda o manâ incecik iki kanat
renkten renge süzülür görünür yavaş yavaş.
aç gözlerini karanlıklara birden
sen heykel...hamuru ışıkla yoğrulmuş
dördüncü buuttan sesler...kim...nereden
''görünme zamanın geldi... haydi konuş!''
''şu sümüklü adamlar...beyinsiz oba!''
bir kürdan... sayfalar...ve üşüten soba
boşluğa bak uykulu pencerelerden
gergin an... elde kibrit... dumanlı oda
daha erken... daha erken... biraz daha
yorgun yarasalar dönerken sabaha
küf kokusu... kereste yığını.... çürük
kart piliç... şeyhi şeytan... ''sığın allah'a!''
https://galeri.uludagsozluk.com/r/2297564/+
bulmak için sağları,
öldüm artık kavuştum.
kumandan'ın bu iki sözüne kitap yazılır demişti şair!
yokluğunun 2 yılı.. kısmet olmadı ona.
körpe dallar hevesi hep yeniden tomurcuk
insan kaygan bir yaprak rüzgârın bûsesinde
sessiz sessiz ağlarken meme bekleyen çocuk
bir sırrın fısıltısı akan suyun sesinde.
