ağrı'da çalıştığım dönemde tanıştığım buğdayın kavrulmasıyla yapılmış yöresel bir çerezdir.
tadı aman aman güzel olmamasına rağmen bağımlılık yapabilir.
normali teker teker yenilmesidir ancak benim gibi anormal kişilerin avuçla yedikleri kavrulmuş buğday taneleridir.
Malatyalıların keşfettiği kavrulmuş, kurutulmuş buğday ve kendir çekirdeği ile yapılan bir çeşit çerez. Yapıldığında birkaç haneye yetecek ve buna ek olarak komşulara da dağıtılacak miktarda yapılır ve kuru bir şekilde bez çuvalların içinde saklanır. Tercihe bağlı olarak üzerine şeker ya da tuz dökülerek tatlandırılabilir.
yeni mahsul kuru incir, sadece sap kısmı tutacak şekilde ortadan ikiye ayrılır. ballı kısmı dışa doğru çevrilerek, kavrulmuş buğday, darı ve çedene*'den oluşan sacdan yeni indirilmiş sıcak kavurga karışımına banılır. sonrasında, ballı kısımlar tekrar içe çevrilerek yüz yüze kapatılır ve incir sapından tutularak ağıza servis edilir.
Annemler memlekette çok yermiş vakti zamanında. Kavurga olacak ki derdi. Bizimkiler döğme diye bir buğday çeşiti vardı ondan yaparlardı. Ben pek sevmem ama.
Harman zamanları rahmetli babaannem sacın içinde kavururdu buğdayı. Öylece başında beklerdik. Kavurduktan sonra giydiğimiz tshirtlerin ön kısmını kaldırıp içine koyardı avuc avuc. Bizde Sıcak sıcak yerdik, yedin mi bitirinceye kadar bağımlılık yapıyor çekirdek gibi. Bazen de içine firik koyardı. O gitti, o günlerde gitti.
türklerin geleneksel çerezi. kavruk bugday. tek başına tüketilebileceği gibi genellikle hedik ile beraber yenilir. hele bi de tuzla kavrulmuş çedene varsa, müthiş bir lezzet combosu oluşturulmuş olur.
