polisiye denen tür bu topraklarda ne şekil alır öğrenmek isteyen varsa okuması gereken kitaptır. elbette bu memlekette yazılan polisiye amerika yada ingiltere de yazılandan farklı olacaktı ve ahmet ümit bence olması gerekeni yapmış.
kitabın ağzından anlatıldığı polisin biraz gerçeküstü bir şekilde ahlaki referansları kuvvetli ve kültürel derinliği olan bir adam olmasını gözardı edersek on numara kitap.
romandaki can karakterinin felsefi düşünceleri üzerinden kanımca ahmet ümit kendisini anlatmıstır.ahmet ümit'in dünya görüşünü kabataslak bilen bir okuyucu bunu rahatlıkla görebilir.
Okuduğum ilk polisiye , ikinci Ahmet Ümit romanı. (ilki Bab-ı Esrar)
Benim gibi ders çalışmaktan pek fazla kitap okumaya vakit bulamayanlar için ara sıra okunup aradan belli bir vakit geçse de kaldığın yerden devam ettiğinde direk akılda kalıcı bir kitap yazarı Ahmet ümit. Dediklerimden onun basit bir yazar olduğunu çıkarmayın , sade ve akıcı olmasından bahsediyorum. Bu özellikler kitabı okumamda ve hızlıca bitirmemde büyük bir artı.
Aslında tek cümlede özetlemeye kalkışsam kısaca Nevzat Ç. diyebilirim. Şöyle kısaca özetlemek gerekirse ;
Behzat Ç. - Nevzat
Harun - Ali
Eda - Zeynep
Savcı hanım - Evgenia
Behzatın ölen karısı - Nevzatın ölen karısı
Behzatın ölen kızı - Nevzatın ölen kızı
Ercüment - Can
Behzatın müdürü - Cengiz
Şimdilik aklıma gelenler bunlar. Elbette benzerlikler olacak bunu kötülemek amaçlı yazmadım. Hikayede iki noktada çok heycanlandığımı söyleyebilirim.
Birincisi ; Nevzat mitçi arkadaşından aldığı zarfı büroya getirdiği anda dedim ki oğlum kapıyı kapatın cengiz içeri girebilir derken Ali kalktı kapıyı kapattı.
ikincisi ; Nevzat eve dönerken ensesinde bulduğu Cengiz'in silahı. Uff buralarda baya bi heycanlanmıştım. Böyle bir roman için eyvallah Ahmet Abi.
Heaa bir de romanın sonunda gerçekten çok üzülüyordum hem her şey kötü bitiyordu hem de kitap bitiyordu. Derken Evgenia aradı. iyiki aradın Evgenia , beni aramışs kadar mutlu hissettim kendimi. Mutlu sonlara bayılırım .*
ahmet ümit'in yazdığı en iyi polisiye kitabıdır okuduklarım kadarıyla. *
ha bak yanlış anlaşılmasın öyle katile çok şaşırdım aman allahım falan bir kitap değil. ama işleyiş olarak güzel yazmış. sonunda tüm ayrıntılar oyunun içinde, mantık hatası en azda diğerlerine göre. okuduğum diğer kitapları da iyi de olsa ''polisiye'' tadında değildi.
