genelde mahalle belirtilir. afilli bir ismi olan mahalle herzaman tek gecer. ilginc mahalle isimleride vardır söylenmemesi daha uygurdur (bkz: köprüaltı çocuguyuz oglum biz)
-lan malatyalıyız oğlum biz!
+içinden mi?
-yok, pötürge. neden sordun? sen de mi malatyalısın?
+yok arkadaşlarım geliyor da. zaman kazanmak için sorduydum. e pötürgenin en çok nesi meşhur?
biraz coğrafya bilgisi ile girilmesi daha hayırlı olacak eşiktir.
yer adı bazen yanılgıyı da beraberinde getirebilir. sonra karşınızdakiler şırıngasız da kan alabilirler.
+ massachusetliyiz lan biz
- maşat muşet neresi la ?
+ massachuset dedim oğlummm ( adamımız artislenir de artislenir.)
- eee nolmuş bizde çinçinliyiz. (burayı bilen bilir)
+ o ne lan pavyon adı gibi, hahahah...
- pat, güm, tüühh bıçaksız gitti...
korkusunu, zavallı halini bir bok sandığı memleketini ileriye sürerek örtmeye çalışan korkakların kaçınılmaz olarak vardığı eşiktir. daha çok kürtlerde, lazlarda, bir de adapazarlılarda görülür (maalesef ben de adapazarlıyım). çaresi "ben bursalıyım ulan" dedikten sonra iyice dövmektir. çok döversen abicim ayağına yatar, elini ayağını öper. yanılır, insanlık olsun diye az döversen memleketlisi öküzleri toplayıp, intikam almaya çalışır. tutumlarının bahse konu standartları tecrübe ile sabittir.
