güllük gülistanlık devam ederken son bölümüyle birden hüzünlü bir havaya bürünmüş dizidir. ne bu kardeşim birinin anası intihar eder, biri bebeğiyle ortada kalır, biri iki sorunlu ebeveyn yüzünden aşkından olur. eğlencelik kafa yormayan bir dizi diye izliyorduk biz bunu oldu mu hiç şimdi. ben dram görmek istesem gider yaprak dökümü nü izlerim. ilerki bölümlerde dizinin eski formuna kavuşmasını umuyoruz.
tamamen dawson's creek ten uyarlanmış olan ancak yine de çok hoş ve kaliteli bir yapım. izlenebiliyor gayet güzel. pinhani nin müzikleri ise cuk oturmuş.
setinin, izmir urla'dan istanbul'a taşınmasıyla eski büyüsünün kalmayacağını tahmin ettiğin dizi. konusu istanbul'da geçen onlarca dizi var iken çocukluktan gençliğe geçişin buhranlarını samimi, küçük bir ege kasabasının ortamında tüm sıcaklığıyla anlatan bir dizinin istanbul'un bildiğimiz keşmekeşinde o büyüyü yakalayarak aynı ilgiyi çekebilmesi biraz zor geliyor bana..
izleyicilerini muntazaman şüpheye gark eden oluşum.
efendim aynı sınıftan çıkan iki öğrenciden biri tıpa biri siyasal bilimlere nasıl gider? ea-say. gibi bir ayrım olmadan hepsi aynı sınıfta okuyup aynı dersleri mi görürler? ayrı sınıflarda okuyup, dersleri farklı ağırlıklarda almaları gerekmez mi? urla tüm öğrencilerin hep beraber okuyacağı kadar küçük bir ilçe midir? oyh.
edit: efkarlanmama sebep olmuştur. ezelden istanbul'da ikamet ettiğimden mütevellit, o istanbul' a okumaya gelme heycanını yaşayamadığımdandır hayıflanmam. ne güzel lan.
ha bir de not: böyle tv guide gibi ard arda dizilerle ilgili entry yazdığımı farkettim. ama yok öyle bir şey efendim, öyle denk gelmiş.
bölüm itibari ile her sahnede ağlayan birinin olması ile zaten yeni karnı doymuş asabi ev ahalisini bıktırmış, istanbul'a tasınma hayallerı ile baymış, boğmuş, fenalık getirmiş dizidir.
gözlerini pörtlete pörtlete zorlama aşk sahnesı cevırmesınler kardesım, eğlenceliydi işte ne güzel.
efe ve metin'in anne ve babası hariç herkesin istanbul'a nakliyesi tamamlanmıştır.
gelecek bölümde muhtemelen bu anne ve baba da postu istanbul'a atacaktır. tahminim şudur ki efe gidip istanbul'dan dönmeyecektir. oğlunun hasretine dayanamayan anne, babaya ağlayıp sızlanacaktır. baba da tamam mına goyim hadi hazırlnan bizde gidiyoruz diyecektir. yapmayın efendiler, üzmeyin bizi doğru düzgün bi iş yapıyordunuz, doğru düzgün devam ettirseydiniz bari. **
artık izmir urlayı geride bırakıp istanbul sokaklarına yelken açmış, dawson's creek taklidi olsa bile beni gerçekten güldüren, son dönemin nadide dizisidir.
bu haftaki bölümün fragmanında efe'in yanındaki elemanın haydarpaşa'da merdivenlerden inerken 'seni yeneceğim istanbul' demesiyle bana eski türk filmi seyrediyormuşum hissini veren dizi. ayrıca yakında istanbulda'yı da dinleriz artık.
herşeyin yabancısı iyidir diye davsooonsss kiriik taklidi diye dolaşmaya gerek yok. esinlenme diyelim. hem kopyası olsa birebir aynı olurdu. oysa burda bizden bir şeyler ortaya konmuş. hareketler, mimikler yabancı değil. yerli her zaman kötü değildir, çoğu zaman kötüdür ve bu dizi o çoğunlukta değildir. müziğiyle, diyaloglarıyla, her şeyiyle diğer türk dizilerinden farklı bir dizidir.
kurtlar vadisinin başlaması ile birlikte izlenme oranında gözle görülür bir düşüş beklenilen dizi. yazık olacak inşallah en kısa zamanda başka güne veya saate kaydırılır.
az önce efe nin "okuldaki adam, plajdaki adam, urla daki adam ve şimdi istanbul daki adam" demesiyle beni koparmış, hem de nostaljik duygular yaşatmış dizidir.
sevilen, her perşembenin iple çekilmesine neden olan, fragmanları görüldüğünde dahi sakın değiştirme lan deniz'i göreyim gözüm gönlüm bayram etsin, efe'yi göreyim iki güleyim diye tepkiler verdiren dizi. *
$u an oynamakta olan bölümünde osman amca, kaçak bağLadIğI eLektriği kesip, evi kiralamaya gelenleri karanlıkta bıraktığı dizidir. osman amca yine bir numara*
insanı abazalaştıran bir diziymiş anam bu, ben bunu gözlerim kör olaydı da görmeyeydim bugün.
lan bi anda herkesin sevdiceği oldu, kavuşamayan bütün aşıklar bir anda kavuştak yapmaya başladı, üstelik olması gereken en iyi şekilde..
misal, düşman başına dediğim dağlara taşlara deniz oğlanı en nihayetinde hödüklüğünü üstünden attı ve parkın ortasında böğürdü '' seni seviyorum '' diye. aslı da istemem yan cebime koy triplerinde '' allah kahr-ı bela, ben de seni seviyorum!! '' dedi ya, benim bittiğim an o andı. hele bir de seke seke çaydan geçen ceylan kıvamında süzdüğü iki tike gözyaşı.. duygularımız sel oldu aktı burda.
neymiş, deniz oğlanı hiç olmadığı kadar huzurlu uyuyacakmış.. yediği o tokattan sonra hala hangi huzursa ?!
oh, metinle gönül de izdivaç makamına eriştiler, hicaz makamı beni al da dinlettiler arada. gönül'ün aslında soğuk nevale olmadığını da '' ben sende tutuklu kalmışım '' diyişinden anladık, metin'in yüz ifadesine öleyazdık. ne şeker polis be o dedik, bağrımıza basmak istedik.
o değil de, deniz'in evi..
alt tarafı öğrencisin. ne o deniz manzaralı, 3 oda bir salonlu ev. hadi ananla babanla kalsan, peşi sıra kankalarını toplasan neyse.. ne demeye tek kişi için -18inde çocuğa ne o ev be, suupır siiviit sikstiin de bile yok böylesi- öyle ev.
hayır bir de maşallah hepiciği 40 yıllık istanbullu başıma. insan bi adres sorar, '' iki durak aşşaaada '' cevabı alır, sevinir, 2 kilometre yol yürür, kaybolur. her yerleri avuçlarının içi gibi biliyorlar, otbüsler, taksiler, '' şurda buluşalım ''lar.. hobatey be annem, yok artık.
biz de okuyoruz, tamam bi tıp değil ama harç paralarını da biliyoruz, 300 yeteleye tıp harcı nerde görülmüş lan, görülmüş mü yoksa? hayırlısı tabi.
mine bacımıza da yer vermeden etmeyelim, atkıları için repleri yolluyoruz, kalanı için master card tavsiye ediyor bu kadar kelam etmek yeter, neyine yetmiyor salağın diyoruz.
son olarak; mine'nin ananesi gibi anane dosta, dedesi gibi dede düşmana olsun. allah deniz'in annesini nasıl biliyorsa öyle yapsın. -amin-
