hayatım da en sevdiğim ağaçtır kavak ağacı. çocukluğumu hatırlatır bana hep. onun polenlerinin üstümüze dökülmesi ise kavak ağacının bize gülümsemesidir, hareketlerimize katıldığının göstergesidir.
hiçbir işe yaramaz,gölge de yapmaz.sadece çıkardı hışır hışır ses insanın hoşuna gider.ancak bahar aylarında polenlerden kızaran gözünüze bir de pamuk yapışınca
kim dikti lan bu ağacı dedirtir.
şimdi çocukluğa ilk gençliğe geridönelim .ah ülen diyesim geldi vesselam . derstesinizdir . bağırır gözü dısarda olan derste fiziken bulunan biri karrrrrr yağıyor. hani hani nerde nidaları. bu mevsimde kar yağıyor mu feveranı . teneffüste üşütmeyen ama hapşurtan karları tutma telaşı. yanakları allık sürülmüş çocuklar olurduk. çatlayana kadar koşmak patlayana kadar su içmek.
